Tadeusz Miciński

„Tadeusz Miciński – oryginalny twórca młodopolski. Jego życie i twórczość”.Najbardziej znane powieści pisarza to: „Nietota. Księga tajemna Tatr” z 1910 roku i z 1913 „Xsiądz Faust”.
W okresie od 1904 do 1906 roku Miciński często przebywał w Zakopanem, gdzie poznał się bliżej z Stanisławem Ignacym Witkiewiczem i jego otoczeniem. Znajomość z Witkacym znalazła odzwierciedlenie w jego twórczości. Głosił idee o zjednoczeniu kulturowym i językowym narodów słowiańskich, oraz te skierowane przeciw ludom germańskim. W dniach 25-26 sierpnia 1912 roku wziął udział w zjeździe polskich irredentystów, czyli działaczy niepodległościowych. I to wtedy z inicjatywy Józefa Piłsudzkiego powstała organizacja Polski Skarb Wojskowy. Gdy wybuchła wojna bałkańska, pisarz wyjechał do bułgarskiej Sofii i przebywał tam jako korespondent tygodnika „Świat”. Po wy­bu­chu I woj­ny świa­to­wej Miciński wraz z rodziną wyjechał na Po­le­sie. Niedługo później został in­ter­no­wa­ny w Ka­łu­dze jako poddany Habs­bur­gów. Szybko jednak uzyskał zwolnienie i już w grudniu 1914 roku wrócił do War­sza­wy. Przeciwny był działaniom niemieckim i zde­cy­do­wa­nie stawał po stronie Ro­sji. Z tego powodu, gdy ar­mia niemiec­ka zaczynała odnosić postępy, postanowił w 1915 roku ewa­ku­ować siebie i swoją rodzinę do Moskwy, gdzie pozostali do 1918 roku. Udzielał się tam artystycznie i politycznie, nawiązał wiele relacji z przedstawicielami tamtejszej Polonii, a w życie społeczne bardzo się angażował. Działał w Kole Li­te­rac­ko-Artystycznym Domu Polskie­go, utrzymywał kontakt i z Teatrem Polskim i z Moskiewskim Teatrem Artystycznym. W korpusie gen. J. Do­wbo­ra-Mu­śnic­kie­go służył jako oficer oświatowy. Współpracował również z wydawaną w Mo­skwie „Gazetą Polską” oraz z ro­syjskimi czasopismami, takimi jak „Russkoje Słowo” czy „Russkije wiedomosti”. Coraz bardziej oddalał się od tego co działo się w kraju. Podczas gdy na rewolucje lutową reagował jeszcze entuzjastycznie, to październikowej już się przeciwstawiał. Przerażały go bandyckie praktyki i brutalne działania rewolucjonistów, rozczarował go bolszewizm, dlatego podobnie jak Witkacy postanowił opuścić Rosję. Gdy wracał do Polski, został napadnięty i zamordowany. Istnieje wiele niejasności co do tego, kto dokonał tego czynu i z jakich pobudek. Najbardziej prawdopodobna jest hipoteza głosząca, że napadli go tamtejsi chłopi w celach rabunkowych. Choć istnieje r�