Alain René Lesage

Alain-René Lesage był francuskim powieściopisarzem i dramaturgiem. Najbardziej znany ze swojej powieści komicznej z 1707 roku „Le Diable boiteux”, komedii „Turcaret” wydanej w 1709 roku oraz powieści tzw. Łotrzykowskiej (pikareski) „Gil Blas” pisanej przez Lesage’a w latach 1715-1735.
Alain-René Lesage urodzi się 6 maja 1668 roku w Sarzeau, jako syn Claude’a Lesage i Jeanne Brenugat. Ojciec powieściopisarza pracował na stanowisku połączonym jako adwokat, notariusz i referendarzasądu królewskiego w Rhuys. Rodzice Lesage’a zmarli, gdy chłopiec był bardzo młody. Zaopiekował się nim wuj. Roztrwonił on jednak jego majątek i nie bał się o edukację. Chłopcem zainteresował się w końcu Père Bochard z zakonu jezuitów, który był dyrektorem kolegium w Vannes. Chłopiec miał naturalne talenty i to właśnie leżało u podstaw zainteresowania jezuity. Bochard rozwijał w Lesage’ie zainteresowanie literaturą. Mając 25 lat w 1693 roku Lesage wybrał się do Paryża, kontynuować studia filozoficzne.
W sierpniu 1694 roku, w wieku 26 lat, ożenił się z Marie Elizabeth Huyard, która była z córką stolarza. Była ona piękną dziewczyną, jednak nie posiadała majątku. Lesage zaś miał niewielką praktykę, dlatego też żyli skromnie. Mniej więcej w tym okresie Lasage spotkał starego kolegę ze szkoły, którym była dramaturg Antoine Danchet. Doradził mu on, aby Lasage zajął się literaturą. Swoją przygodę z literaturą rozpoczął jako tłumacz. W 1695 roku opublikował francuską wersję „Listów Arystotelesa”jednak książka ta nie odniosła sukcesu. Niedługo potem Lasage spotkał cennego mecenasa i doradcę w opacie de Lyonne. Otrzymał od niego rentę w wysokości 600 liwrów. Polecił mu on również, aby zamienił klasyków na literaturę hiszpańską, której sam był studentem i kolekcjonerem. Literatura hiszpańska była swego czasu niezwykle popularna we Francji, gdy na tronie zasiadały królowe z rodu Austriaków, ale do czasów Lesage’a została zaniedbana.
Lesage rozpoczął najpierw tłumaczenie sztuk teatralnych. Były to sztuki napisane zwłaszcza przez Francisca de Rojasa Zorrilla i Lope’a de Vega. Były to sztuki „Le Traître puni” oraz „Le Point d’honneur” Francisca de Rojasa oraz „Don Félix de Mendoce” Lope’a de Vega. Były on one wystawiane i publikowane w pierwszych dwóch lub trzech latach XVIII wieku. W 1704 roku Lasage przetłumaczył na język francuski kontynuację „Don Kichota” Alonso Fernándeza de Avellanedy. Następnie zaś wziął się za sztukę Pedra Calderóna de la Barca „Don César Ursin”, która odniosła niebywały sukces na dworze, jenak została potępiona w mieście. Lesage miał jednak niemal czterdzie