Aleksander, Ojciec Dumas
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Urodzony w Saint-Domingue, Thomas-Alexandre syn markiza Alexandre Antoine Davy de la Pailleterie, francuskiego szlachcica i Marie-Cessette Dumas,
zniewolonej kobiety pochodzenia afrykańskiego , odegrał kluczową rolę w wojnach rewolucji francuskiej. Thomas został mianowany 30 lipca 1793 roku
generałem w rewolucyjnej Armii Północnej, a 3 września 1793 awansował na generała dywizji i został mianowany dowódcą armii pirenejskiej .Kilka lat później
w 1797 roku został mianowany naczelnym generałem (jako pierwszy Afroamerykanin) . Od 1796 służył w wojsku Napoleona , w kampanii włoskiej , pod rozkazami Massenny.
Wrogowie nazwali go Czarnym Diabłem. Pod koniec kampanii egipskiej w marcu 1799 roku Dumas opuścił Egipt na niesolidnym statku, który osiadł na mieliźnie w
południowowłoskim Neapolu, gdzie został wzięty do niewoli i wtrącony do lochu. Tkwił tam do wiosny 1801 roku. Po uwolnieniu powrócił do Francji gdzie wziął ślub z
Marią Ludwiką Labouret, córką oberżysty z Villers-Cotterêts w 1802 roku. W tym samym roku 24 lipca w Villers-Cotterêts, w domu przy ulicy Lormelet urodził mu się syn
, Alexandre Dumas. Thomas od powrotu z więzienia zmagał się z rakiem , który doprowadził go do śmierci 25 marca 1806 roku. Jeszcze za życia generała jego rodzina żyła w biedzie
, po jego śmierci sytuacja się jeszcze bardziej pogorszyła. Wdowa po Thomasie otrzymała koncesję na prowadzenie trafiki, otworzyła mały sklepik w Villers-Cotterêts , co mimo skrajnej biedoty
zapewniło wystarczająco pieniędzy na jedzenie i rzeczy niezbędne do życia. Mały Dante od zawsze podziwiał swojego ojca , był on dla niego bohaterem. Nigdy nie rozumiał dlaczego jego ojciec
został tak okrutnie potraktowany ( mimo swoich znacznych osiągnięć nie zdobył żadnych znaczących oznaczeń , a nawet został zawieszony ) . Thomas zawsze był dla Aleksandre inspiracją , w przyszłości
napisał wiele książek inspirowanych życiorysem ojca. Dumas nigdy nie był skory do nauki. Z tego co wiadomo Alexandre miał bardzo ciężki charakter oraz lubił żyć w swoim świecie. Istnieje teoria mówiąca iż pisarz miał autyzm. Może to tłumaczyć brak chęci do nauki oraz fakt iż w dzieciństwie był bardzo skrytym dzieckiem.
W zasadzie po szkole umiał jedynie czytać i kaligrafować. Jego największą pasją była sztuka fechtunku i jazda konno.
Dlatego praktycznie całe dzieciństwo spędził w pobliskich lasach w których rozwijał owe pasje. Po ukończeniu szesnastu lat podjął prace jako kancelista w biurze notariusza p. Mennessona. Uwielbiał twórczość
Williama Szekspira oraz chętnie uczęszczał do teatrów. Fascynacja ta wzięła się po tym gdy zobaczył przedstawienie Hamleta, odegranego przez wędrowną trupę ze Soissons, od tamtej pory sam chciał zostać
dramaturgiem. Również wraz z przyjacielem Adolfem de Leuvenem Założył wędrowny teatr, dla którego w latach 1820–1822 napisali kilka sztuk, w tym najbardziej udaną, wodewil z kupletami Major ze Strassburga.
W Villers poczuł uczucie do Adeli Dalwin. W 1823 roku wraz ze swoim przyjacielem wyjechał do Paryża , a pierwsza miłość wyszła za mąż za innego mężczyznę. Dzięki generałowi Foy , dawnemu przyjacielu
ojca został pracę w kancelarii księcia Orleańskiego , zaś swojemu współpracownikowi, p. Lassagne zawdzięczał zapoznanie po Paryżu przez pierwsze lata pobytu. Podczas pobytu w stolicy , bardzo zafascynował
się sztuką i kulturą francuską. Często odwiedzał teatry i opery , ale również często uczestniczył w innych wydarzeniach artystycznych. Podczas jednego z takich wydarzeń poznał Karola Nodiera , znane krytyka
, który w przyszłości pomógł mu w debiucie teatralnym.
Zagłębiał się także w historie i literaturę francuską. Chwile po objęciu zawodu zaczął swoją karierę pisarską, tworząc artykuły do magazynów i sztuki teatralne.
Wszedł wówczas także w związek ze szwaczką Katarzyną Labay ,która 27 lipca 1824 urodziła mu syna Alexandre Dumasa (syna), a za zarobione pieniądze kupił mieszkanie i
sprowadził do stolicy swoją matkę. Związek z Katarzyną nie trwał długo , jednak po rozstaniu pozostali dobrymi przyjaciółmi
W tym okresie Aleksander Dumas zaczął tworzyć swoje pierwsze poważne dramaty. Jego pierwsza sztuka z 1829, Henri III et sa cour i druga z 1830 ,Christine ,przyjęła się nad wyraz dobrze.
Jego dochody były na tyle wysokie , że mógł w zupełności poświęcić się pisaniu. Alexandre zawsze pociągało dworskie , dostojne życie , w wyniku czego często brał kredyty i wydawał więcej pieniędzy
niż liczyły jego przychody. Pieniądze wydawał na wystawne przyjęcia i kochanki , których liczba mogła wynieść ponad 40. Dumas stał się ozdobą salonu literackiego Nodiera , gdzie często uczęszczał.
właśnie tam poznał swoją kolejną miłość Melanię Waldor , żonatą kobietę , córkę uczonego Villaneve’a. Mimo początkowej niechęci kobieta w końcu uległa uczuciu i związała się z Alexandre.
Mężczyzna wynajął domek w Passy dla Katarzyny Labay i swego syna, a dla siebie i Melanii mieszkanie przy ulicy l’Université , gdzie ich romans kwitł. Jednak obaj kochankowie nie mogli dotrzymać wierności
między innymi Dumas zdradzał kobięte z Marią Dorval , poznaną na jednym ze swoich przedstawień , zaś Melanie zdradzała Alexandre z innymi mężczyznami. Mimo tego nie mili do siebie żalu ,
można wręcz rzec , że przymykali na to oczy . Jednak Aleksander był bardzo zazdrosny o męża kobiety , ponieważ uważał , iż gdyby kobieta do niego wróciła , okryłby się hańbą. raz nawet groził Melanie
,że ją zabije, że jeżeli jej mąż wróci do jej serca, to go zabije. Finalnie Dumas uniemożliwił jego powrót do żony
, dzięki czemu ich romans trwał w najlepsze. Po pewnym czasie kobiecie zaczęło przeszkadzać ciągłe romansowanie kochanka , co mu wielokrotnie wytykała. Zaczęła cierpieć na palpitacje, zawroty głowy i wapory.
Wkrótce poznał kolejną kobietę , aktorkę Belle Krelsamer, dla której kupił dom blisko swojego. Czarę goryczy przelał fakt iż Bella Krelsamer urodziła mu w marcu 1831 roku córkę Marię Aleksandrę.
Melanie , która była wtedy z Dumasem w ciąży , postanowiła wyjechać wraz z matką z Paryża obawiając się ,że wybuchnie skandal. Krótko po tym , wiosną 1830 roku , zaczął pracować nad autobiografią , w której miał skupić się na swoim życiu oraz jego byłej kochance Melanie , tylko w sparafrazowanej wersji.
Wiązał z nową sztuką wielkie nadzieje . Utwór otrzymał tytuł ,,Antony,, i miał premierę 3 maja 1831 roku. W dniu premiery wszystkie miejsca były pozajmowane . Pisarz przez chwile zwątpił w swoje
dzieło , bał się , że utwór się nie przyniesie ze sobą korzyści. Był w błędzie ponieważ sztuka przyjęła się bardzo dobrze , a aktorzy występujący przeszli samych siebie , zostali kupę oklasków.
Podobno Melani , była kochanka pisarza , która również została zaproszona na sztukę , po zakończeniu spektaklu z żalem uważała , iż dzięki niej , mężczyzna który prawdopodobnie jej nie kochał , stał się sławny.
W tym samym roku napisał również inne znane dramataty takie jak ,,Napoleon Bonaparte” , ,,Karol VII u swych wielkich wasali” oraz ,,Ryszard Darlington” , które nie przyniosły wielkiego sukcesu.
Brał również czynny udział podczas rewolucji lipcowej we Francji . dostarczał proch , bił się na barykadach , a nawet próbował organizować gwardię narodową w Wandei, co jednak zakończyło się niepowodzeniem.
Oczekiwał iż król , uchonoruję go za swoje zasługi teką ministra , do czego finalnie niedoszło . W 1832 roku zdecydował się napisać kolejny dramat pdt ,, Teresa”. Dante po przeczytaniu swojej sztuki stwierdził , że to jeden z jego
najgorszych dramatów . Jednak sztuka się przyjęła dość dobrze , a główna rola kobieca grana przez Idę Ferrier została zagrana bardzo dobrze i zdobyła kupę oklasków. Samą aktorką był również zachwycony Dumas , który szybko nawiązał
z aktorką romans , o czym z początku nie wiedziała Bella Krelsamer , jego główna kochanka . Kiedy kobiety dowiedziały się o swoim istnieniu szybko popadły w konflikt. Kiedy spór się załagodził , Aleksander starał się dzielić czas po
między kochankami , tak aby żadna nie czuła się poszkodowana. W 1832 roku , podczas karnawału zorganizował również głośną zabawę , na którą zjawiły się największe osobistości Paryża . Liczba gości liczyła ponad 400.
Opinia publiczna uznała , że nikt nie byłby wstanie zorganizować równie wystawnego balu co Dumas. W tym samym roku napisał jeszcze kolejną sztukę pdt. ,,Mąż wdowy” , która miała premierę 4 kwietnia 1832 roku. Dramat nie przyjął się
dobrze , na premierę przyszło zaledwie 500 osób. Zaś krytycy nie zostawili suchej nitki na owej sztuce. niedługo później bowiem 29 maja tego samego roku , wyszła premiera kolejnej sztuki Alexandre ,, Wieża Nesle” , która stała się bardzo popularna
, a oklasków nie było końca . Sam Dumas był z owej sztuki dumny i nawet wiele lat później wspominał o niej w swoim pamiętniku. Przez następny rok nadal udało mu się utrzymać oba romanse z Bellą i Idą , duży wpływ na to miał fakt , iż obie były
aktorkami i zwyczajnie potrzebowały Aelxandre , ponieważ to głównie dzięki niemu zostawały nowe role. W 1833 roku wdał się w kąflikt z innym pisarzem Wiktorem Hugo. Spór rozpoczął się wtedy kiedy sztuka Aleksandre ,,Katarzyna Howard” zaszkodził sztuce Huga
pdt ,,Maria Tudor”. Wiktor zaś przekonał zaprzyjaźnionego dziennikarza , aby ten napisał obraźliwy paszkwil na Dumasa. Wkrótce konflikt dobiegł końca po tym gdy Dumas poprosił Hugo na sekundanta w pojedynku.
W 1833 roku również był zamieszany w republikańską demonstracje , za którą został oskarżony . Aby uniknąć ewentualnych problemów postanowił wyjechać na jakiś czas do Szwajcarii , gdzie napisał dwa tomy ,,Wrażeń z podróży” oraz zaczął pisać
opowiadania historyczne. 2 lata później w 1835 roku pisarz wyjechał do Włoch na kilka miesięcy , a wrócił ze przekładem boskiej komedii i kolejnym tomem ,, Wrażeń z podróży”. W drodze powrotnej poznał Hiacyntę Meynier , którą starał się uwieźć , jednak
kobieta odrzuciła jego względy. W 1836 roku napisał kolejny dramat ,,Kean,, , opowiadający o losach popularnego brytyjskiego aktora Edmunda Keana. Premiera odbyła się w teatrze Varieté 31 sierpnia. Miesiąc wcześniej 1 sierpnia zmarła matka pisarza , w wyniku czego
zdecydował się na stałe zamieszkanie z Idą Ferrier , która w 1837 roku dzięki Dumasowi otrzymała stanowisko pierwszej amantki w Komedii Francuskiej. W tym samym roku Aleksandre i Wiktor Hugo otworzyli w Paryżu nowy teatr o nazwie Rennaisance, którego dyrektorem został Antenor Joly.
Obaj pisarze pisali sztuki , które miały być w teatrze wystawiane . Między innymi w 1838 roku Dumas w 1838 roku wystawił Alchemika ,którego napisał razem z Gerardem de Nervalem. 1 lutego 1840 roku Alexandre wziął ślub ze swoją kochanką Idą Ferrier , co prawdopodobnie
było życzeniem księcia Orleańskiego. Ślub wywołał sprzeciw u jego kochanek Melani Waldor i Belli Krelsamer , która wniosła skargę do sądu o oddanie jej córki. Kiedy dramaty Dumasa przestały się dobrze sprzedawać
przerzucił się na komedie. W 1839 roku wystawił ,, Pannę de Belle-Isle” , która zdobyła uznanie widzów . Po sukcesie postanowił napisać kolejne 2 komedie ,,Małżeństwo z czasów Ludwika XVI” i ,,Panna de Saint-Cyr” , jednak nie przyjęły się one tak dobrze jak poprzednia sztuka.
Starał się również dostać do Akademii Francuskiej , co się nie powiodło. W 1841 roku wprowadził się do Dumasa jego syn Alexandre , który dotychczas uczęszczał do szkoły z internatem. Jednak nie trwało to długo , ponieważ nie mogąc znieść przyszywanej matki , młody
Dumas postanowił się przenieść na Marsylie. W 1844 roku małżeństwo Dumasów się rozpadło . Wpływ na to miał fakt , iż obaj partnerzy zdradzali się wzajemnie , a Ida zakochała się w księciu Villafranie Edoardo Alliatcie.
Alexandre pisał również powieści historyczne. W 1839 roku dzięki swoim przyjaciołom , od których zaczerpnął najważniejsze informacje dotyczące spisku ambasadora Hiszpanii, Cellamare’a. dzięki temu napisał sztukę ,,Poczciwina Buvat”, która przyjęła się dobrze.
Maquet , przyjaciel Alexandre , przyniósł do Le Siécle szkic , który został również dopracowany przez Dumasa o nazwie ,,Kawaler d’Harmental”. Sztuka została podpisana nazwiskiem Alexandra , ponieważ było to bardziej opłcalne. Opowieść stała się bardzo popularna , w wyniku czego
obaj pisarze w ten sposób zostali jeszcze bardziej zachęceni do pisania opowiadań. Odkryty przez nich został „Pamiętniki pana d’Artagnan, kapitana-porucznika pierwszej kompanii muszkieterów Jego Królewskiej Mości” który był apogryfem Gatiena de Courtilza był decydujący, ponieważ na podstawie owej książki obaj twórcy czerpali
wszelką wiedze i na jej postawie zaczęli pisać powieść. Obaj pisarze mieli określone zadania w kwestii tworzenia książki. Maquet był odpowiedzialny za całe tło historyczne , zaś Dumas za urozmaicenie tekstu szczegółami , dialogami i intrygującymi zakończeniami.
Książka okazała się być ogromnym sukcesem . Uczynił nijakie postacie z pamiętnika Courtilza legendarnymi. Dante ową książką udowodnił iż doskonale radzi sobie z łączeniem historii z fikcją. Owa książka została nazwana ,,trzej muszkieterowie” i została wydana w 1844 roku.
Jest to jedna z najbardziej cenionych i kultowych książek Dantego , nawet dziś cieszy się dużą popularnością . Na podstawie książki powstała masa ekranizacji filmowych i teatralnych. W 1845 roku Dante wraz z przyjacielem napisał kolejną książkę o przygodach muszkieterów o tytule ,,dwadzieścia lat później” , która również
jak poprzednik cieszyła się sporym zainteresowaniem. Trzecią część znanej serii napisał dopiero w ok. 1849 roku o tytule ,,Wicehrabia de Bragelonne”. W między czasie napisał również kolejną trylogie o losach panowania ostatnich Walezejuszy o tytułach : ,,Królowa Margot” która opowiadała o
walce pomiędzy Katarzyną Medycejską a Henrykiem Nawarskim , ,,Pani de Monsoreau” ukazywał życie za panowania króla Henryka III oraz ,,Czterdziestu pięciu” , która kończy historię z poprzedniej książki . Owy cykl również cieszył się dużą popularnością i
zarobił sporo pieniędzy. W 1845 roku napisał jeszcze jedno opowiadanie noszące tytuł ,,Kawaler Maison-Rouge” , które opowiada o historii miłosnej przeplatanej z rewolucją francuską. Dużo ludzi nie było zadowolonych z nagłego sukcesu Dumasa . Zarzucano mu industrializm , a nawet plagiat , czym pisarz
się specjalnie nie przejmował. W 1846 roku po przeprowadzce Idy , Dumas znowu zamieszkał razem z synem. W tym samym roku udali się do Hiszpanii oraz Algerii. Owa podróż była sfinansowana przez rząd . Alexandre (ojciec) miał napisać relacje z podróży po Algerii , tak by zachęcić Francuzów do podróżowania na
północno-afrykańską rodzimą prowincje. Samo to świadczy jakie Dumas osiągnął wpływy. Był swego czasu jedną z najważniejszych osób w państwie . Przyczyniło się do tego również wydanie w 1845 roku książki pdt ,,Hrabia Monte Christo”. Powieść ta jest uważana jako najwybitniejsze dzieło pisarza .
Świadczyć mogą o tym też pieniądze jakie zarobił , ponieważ to właśnie na tej książce pisarz dorobił się ich najwięcej. Książka opowiada o Edmundzie Dantèsie , młodym marynarzu , który ma przed sobą idealne życie , ma zostać kapitanem jednego ze statków handlowych , jest zakochany w Mercedes , z którą ma wziąć ślub.
Szczęście jednak nie trwa długo ponieważ jeden z jego znajomych Fernand Mondego będąc zazdrosnym o życie Edmunda , postanawia złożyć na niego fałszywą skargę , w wyniku czego Dantèsie trafia do więzienia na 14 lat , w którym planuje zemstę
na swoich oprawcach. Utwór idealnie przedstawia motyw zdrady , zemsty i sprawiedliwość. Sam utwór doczekał się w przyszłości wielu ekranizacji filmowych , najbardziej znaną z nich jest wersja z 2002 roku w reżyserii Kevina Reynoldsa.
Po odniesionym sukcesie wynajął wille Medici w Saint-Germain-en-Laye i otworzył tam teatr. Sprowadził tam masę aktorów , gdzie ich utrzymywał , w wyniku czego tracił sporo pieniędzy.
O jego niekontrolowanej potrzebie wydawania pieniędzy może świadczyć również jego ,,zamek,, Monte Christo oraz park angielski, które wybudował i przekształcił na kupionym kawałku lasu w Bongival. Inwestycja ta kosztowała go 500 tysięcy franków , co było jak na tamte czasy
niewyobrażalnie ogromną sumą. Trzeba do tej sumy dodać również utrzymanie gości ,,zamku,, , których roczne utrzymanie mogło kosztować kilkaset tysięcy franków. Kobiety zmieniał jak rękawiczki , miał mnóstwo kochanek , które obdarowywał wieloma cennymi rzeczami.
21 lutego 1847 Alexandre stworzył kolejny teatr , który nazwał ,,teatrem historycznym”. Miał spore dochody za organizowane tam spektakle. Za jeden z nich otrzymał 707.905 franków , jednak straty jakie ponosił były równie wysokie.
Po dniu wybuchu rewolucji , która miała miejsce 24 lutego 1848 roku , jego teatry opustoszały , a jego próby wystartowania na polityka skończyły się fiaskiem. Ponadto długi pisarza rosły z każdym dniem . Jego dług wynosił 230 tysięcy franków , a dodatkowo jego była małżonka , z którą był w separacji
domagała się zwrotu posagu w kwocie 120 tysięcy franków i płacenia alimentów w kwocie 6 tysięcy franków rocznie , co udało jej się wynegocjować w sądzie. Pisarz obawiając się straty swojej posiadłości wystawił ją na fikcyjną sprzedaż. mimo tego , iż pisarz był w fatalnej sytuacji finansowej , nadal wspomagał pieniężnie aktorów bez pracy
oraz zorganizował pogrzeb Marii Dorval za zaniesione do lombardu wszystkie swoje medale i odznaczenia. W 1849 roku wystawił ,,Trzy antrakty do «Miłości lekarzem»” Moliera , które zostały przyjęte bardzo chłodno , a sam pisarz został wyg
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!