Antoni Gołubiew

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!

Kliknij

i ucz się szybciej!

Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak

Antoni Gołubiew był polskim historykiem, pisarzem, eseistą i publicystą.
Gołubiew urodził się 25 lutego 1907 roku w Wilnie. Pobierał on nauki w gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie. Następnie również w tym mieście studiował fizykę i astronomię oraz historię i filologię polską na Uniwersytecie Wileńskim im. Stefana Batorego. Już w czasie studiów na Uniwersytecie Stefana Batorego, wraz z grupą pisarzy, którymi byli między innymi: Teodor Bujnicki, Czesław Miłosz, Jerzy Putrament, założył i redagował pismo „Żagary”. Później włączył się w ruch odrodzenia katolickiego i redagował Pax. Jego debiut literacki przypada na rok 1925 roku. Wydrukował wtedy opowiadanie w szkolnym pisemku „Hejnał”. Działał wtedy również w Stowarzyszeniu Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”. Objął również redakcję katolickiego dwutygodnika „Pax”, pracował także w wileńskiej rozgłośni oraz od 1932 roku uczył historii w gimnazjum.
W okresie II wojny światowej mieszkał w Wilnie, jednak w 1945 roku był zmuszony ją opuścić i zamieszkał w Krakowie. W czasie okupacji hitlerowskiej utrzymywał się z pracy fizycznej. Uczestniczył w działalności polskiego podziemia. Po II wojnie światowej mieszkał w Łodzi, a następnie w Krakowie. W Krakowie to pracował w „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”. W „Tygodniku Powszechnym” prowadził ożywioną działalność publicystyczną. W latach 1953-1956 z powodu czasowego zamknięcia pisma nie mógł siłą rzeczy w nim pracować, jednak po jego ponownym otwarciu wydawał w nim wiele bardzo istotnych artykułów o tematyce politycznej. Były one jego deklaracją postawy ideowej środowiska. Pisał również listy literackie oraz liczne wiersze. W 1953 roku przed momentem zamknięcia „Tygodnika Powszechnego” Antoni Gołubiew został głównym negocjatorem gazety z ówczesną władzą. Odbywały się wtedy pertraktacje, które, mieli nadzieję, nie doprowadziłyby do przymusowego zamknięcia redakcji. Władze, chciały ją rozbić, dlatego też odmówiły wtedy rozmów z Jerzym Turowiczem i Stanisławem Stommą. Antoniemu Gołubiewowi za to zaproponowały stanowisko naczelnego tego tygodnika. Warunkiem, jaki Gołubiew miał spełnić, aby otrzymać to stanowisko było usunięcie z redakcji Turowicza i Stommy. Jednak Antoni Gołubiew odmówił wykonania tego rozkazu, wynikiem czego było zamknięcie „Tygodnika Powszechnego” na trzy najbliższe lata. W „Znaku” również pisał wiele różnych tekstów publicystycznych. Poruszał w nich również tematy swojej wiary. Mówiły o niej w sposób, dla większości osób żyjących w tamtych czasach, świeży i oryginalny. W okresie stalinowskim, kiedy to religia była tematem tab

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

by czytać dalej, podaj adres e-mail!

Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(

Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta

Dołącz do ZDAY i czytaj bez limitu!

Podaj poniżej swój adres e-mail

Wyrażam zgodę na otrzymywanie od EDU Games S.A., ul. Nowopogońska 98, 41-250 Czeladź, NIP: 6252475036, KRS: 0000861152, REGON: 387109330 (dalej jako "Administrator") newslettera, czyli informacji o tematyce związanej z edukacją i szkolnictwem oraz ofert handlowych lub/ i reklamowych za pośrednictwem komunikacji e-mail i telefonicznej. Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do otrzymywania newslettera lub/i ofert. Podstawa prawna przetwarzania danych to wyrażenie zgody, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a. RODO. Twoje dane będą przechowywane o momentu wycofania zgody. Masz prawo do dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego. Masz prawo wycofać swoją zgodę w dowolnym momencie, bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem. Wycofanie zgody jest możliwe poprzez kontakt z Administratorem na adres e-mail: [email protected] lub naciśniecie przycisku "wypisz się" znajdującego się w wiadomościach e-mail od nas.

Rozwiń

"; bu, a nieraz wręcz była uznawana za pierwszego wroga ówczesnego ustroju, Gołubiew nie bał się napisać i opublikować na łamach „Znaku” obszernego eseju, który zatytułował „Dlaczego jestem katolikiem?”. W czasie tych publikacji posługiwał się pseudonimami takimi jak: Jerzy Tichocki, Jan Karol Wajda, czy Goa.
Zmarł w Krakowie 27 czerwca 1979 w wieku 72 lat i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
W twórczości Gołubiewa dominuje tematyka historyczna. W 1935 r. ukazała się jego pierwsza powieść „Mędrcy na scenie”. Następnie ukazały się zbiory opowiadań „Na drodze” (1966), „Spotkanie na Świętokrzyskiej” (1975), cykl wspomnieniowo-genealogiczny „Kazimierzówka” (książka ta została wydana już po śmierci Gołubiewa w 1981 roku), wspomnienia „Największa przygoda mojego życia” (1981) oraz kronika dramatyczna „Szaja Ajzensztok” (1985), przypowieść „W żółtej poczekalni dworcowej pod zegarem” (1985), oraz zbiory esejów i rozpraw o tematyce religijno-filozoficznej i historyczno-literackiej „Listy do przyjaciela”, „Gdy chcemy się modlić” (1955), „Poszukiwania” (1960), „Unoszeni historią” (1971), „Świadkowie przemian” (1974).
Najbardziej znaną twórczością Gołubiewa jest cykl powieściowy Bolesław Chrobry. Składa się ona z powieści: „Puszcza” (1947), „Szło Nowe” (1947), „Złe dni” (dwie części, 1950), „Rozdroża” (tom 1 z 1954, tom 2 z 1955) oraz „Wnuk” (1974).
Gołubiew rozpoczął również pracę nad swoim drugim wielkim dziełem: „Adam. Opowieść o zagubionej nadziei”, jednak nie zdążył go ukończyć przed śmiercią.
Laureat wielu nagród literackich. Otrzymał on:
– Nagrodę Miesięcznika „Odra” w 1948 roku,
– Nagrodę Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka w 1951 roku,
– Nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1976 roku,
– Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w 1977 roku.
Antoni ożenił się około roku 1930. Jego wybranką była Janina Oświęcimska herbu Radwan. Urodziła się ona 24 grudnia 1906 roku, a zmarła 21 lutego 1996 roku w wieku nieco ponad 89 lat. Była ona uzdolnioną malarką, uczennicą Ruszczyca. Mieli oni dwoje dzieci: córkę Annę, która urodziła się w 1938 roku (zmarła w wieku jedynie 37 lat w 1975 roku) oraz syna Stanisława urodzonego w 1942 roku (zmarł w 2013 roku mając 71 lat). Staszek ożenił się z Zofią Oleś. Obydwoje mieli wtedy po 18 lat. Rok później urodziła im się córka Katarzyna, a następnie syn. Zofia Gołubiew (z domu Oleś) jest znaną polską historyk sztuki i muzealnikiem. W latach 2000-2015 była zaś dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie.

Sprawdź również:

Antoni Gołubiew

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

Dodaj komentarz jako pierwszy!