Artur Schopenhauer

Artur Schopenhauer był wybitnym niemieckim filozofem, a przy tym także przedstawicielem filozofii pesymistycznej. Urodził się w Gdańsku na terenie ówczesnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów 22 lutego 1788 roku.

Po narodzinach mieszkał wraz z ojcem Heinrichem Florisem i matką Johanną Trosiener w domu przy ulicy Świętego Ducha 114 (aktualnie 47). Spędził tak jednak jedynie pięć lat, ponieważ w roku 1793 rodzina wyemigrowała do Hamburga. Decyzja zapadła w chwili, gdy zamieszkiwane przez nich miasto zostało zajęte przez Królestwo Prus. Jego rodzina nie należała do biednych, a nawet i więcej – miała zbudowaną dość wysoką pozycję, co pozwoliło Heinrichowi otworzyć działalność w nowym miejscu. Padło na branże dobrze mu znaną, jaką był handel. Poza otwarciem Domu Handlowego, w zawód wciągnął także syna, Arthura. Doprowadziło to nie tylko do samego rozwoju edukacyjnego chłopca, ale także do prywatnych lekcji.

Rodzina zaczęła podróżować po Europie, dzięki czemu Artur poznał wiele miejsc i ludzi. 12 lipca 1797 roku narodziła się jego siostra Luise Adelaide Lavinia Schopenhauer, lecz niewiele wiadomo o ich relacjach.
20 kwietnia 1805 roku jego ojciec popełnił samobójstwo. Pogrążona w żałobie rodzina ponownie zmieniła miejsce zamieszkania, tym razem do Weimaru, gdzie Artur rozpoczął studia uniwersyteckie, skupiając uwagę na naukach przyrodniczych, medycynie oraz filozofii. Wraz z wiekiem przeniósł się do Getyngi, gdzie studiował w latach 1809-1813. Rozpoczął tam pracę nad swoimi poglądami filozoficznymi i zaczął je rozbudowywać, a także zyskał stopień doktora filozofii.

Jego pierwszą publikacją była rozprawa o nazwie „Poczwórne źródło twierdzenia o podstawie dostatecznej”. Następnymi miejscami kontynuacji jego nauk był uniwersytet w Berlinie i Dreźnie (lata 1814-1818), gdzie wydał dzieło „Świat jako wola i wyobrażenie”, a w oryginale „Die Welt als Wille und Vorstellung”. Podzielone zostało na cztery księgi, a zamysł jaki przekazuje jest w każdej inny.

W pierwszej mowa jest o zaprzeczeniu wizja czerpania wiedzy z bezpośredniego zderzenia z doświadczeniem, lecz poprzez jego rozumowanie w sposób konstruktywny (czas, przestrzeń i przypadkowość) i wyobrażenia.
Druga księga przedstawia pogląd, iż każdy człowiek ma własną wolę o sile sprawczej we wszechświecie.
Trzecia i czwarta księga odnoszą się do artystów i świętych, którzy ponoć czasem odnajdują drogę życia pozwalającą wyrwać się spod wpływu woli.

Jego nastawienie zostaje jednakże zmienione w chwili poznania filozofii indyjskiej i buddyzmu. Jego dzieła stały się rozpoznawalne w środowisku niemieckich fi