Benedykt Hertz

Benedykt Hertz był polskim pisarzem, satyrykiem oraz dziennikarzem.
Urodził się 7 czerwca 1872 roku w Warszawie jako pierwszy z dwóch synów Józefa Hertza i Doroty z domu Libkind. Ojciec Hertza był z zawodu urzędnikiem bankowym oraz brał czynny udział w powstaniu styczniowym. Miał młodszego o pięć lat brata- Henryka Barwińskiego- znanego polskiego aktora, reżysera i rysownika. Benedykt pobierał nauki w półkonspiracyjnej Szkole Realnej imienia Hermana Benniego w Warszawie. Był tam uczniem Adolfa Dygasińskiego. W 1889 roku zmarł jego ojciec. Benedykt jako najstarszy syn, aby utrzymać rodzinę przerwał naukę w szkole i rozpoczął pracę jako urzędnik. Innymi słowy, poszedł w ślady swojego ojca w swojej początkowej karierze zawodowej. Pięć lat później, w 1893 roku, brał udział w demonstracjach, które odbywały się na cześć Jana Kilińskiego. Został wtedy zatrzymany przez policję. Od tego samego roku rozpoczął umieszczanie pisanych przez siebie artykułów w prasie. W 1896 roku zadebiutował jako publicysta. Swoje artykuły publikował w tygodniku „Prawda”. Podążając za namowami Stefanii Sempołowskiej i Janusza Korczaka spróbował swoich sił jako pisarz utworów dziecięcych. A w ostatnim roku XIX wieku miał swój debiut poetycki. Rok później, w 1901 roku, wyjechał na studia. Studiował filozofię na trzech uczelniach: w Paryżu, Zurychu oraz w Polsce na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1905 roku, po zakończeniu nauki, powrócił do Polski. Rozpoczął wtedy ponownie pracę publicystyczną w Krakowie oraz Warszawie. Następnie wyjechał do Wilna, gdzie w latach 1907-1912. Tam współpracował z teatrem, a także grupą artystyczną „Banda”. W roku, w którym zakończył pracę w Wilnie wyjechał do Poznania i tam rozpoczął pracę w Teatrze Polskim. Był tam zatrudniony jako dramaturg. Niektóre źródła podają, iż mógł również występować na scenie tegoż teatru. W latach 1915-1917 pracował w Warszawie jako kierownik artystyczny w teatrze „Miraż”. W 1919 roku występował w teatrze „Argus”, a cztery lata później w teatrze „Stańczyk”. Chętnie również jeździł na tak zwane objazdy kabaretowe. Występował między innymi na Wieczorach Wesołej Muzy w Kaliszu w roku 1920, a także brał udział w występach Artystów Warszawskich, które odbyły się w Płocku rok później. Począwszy od ostatniego miesiąca roku 1922 oraz przez cały 1923 rok wraz z Wandą Tatarkiewicz prowadził teatr objazdowy dla dzieci. Pisał tam teksty sztuk oraz występował jako aktor na scenie. Rozwijała się również jego współpraca z teatrami warszawskimi w zakresie Hertza jako autora sztuk, jednoaktówek, skeczów oraz licznych piosenek. W roku 1926 Be