Charles Baudelaire

Charles Pierre Baudelaire urodził się 9 kwietnia 1821 roku w Paryżu. Był poetą i krytykiem francuskim, zaliczanym do tzw. „poetów przeklętych” z fr. poètes maudits, była to grupa poetów, którzy byli bohaterami licznych i głośnych skandali obyczajowych. Poeci przeklęci [zwani również wyklętymi] byli zbuntowanymi przeciwko społeczeństwu, outsiderami, uzależnieni od narkotyków bądź alkoholu. Ich twórczość wzbudzała sporo kontrowersji, w literaturze francuskiej nasłynniejszymi obok Baudelaire’a byli : Arthur Rimbaud i Paul Verlaine. Uznany za preksursora symbolizmu (kierunek w poezji i sztukach plastycznych, powstały we Francji i Belgii w drugiej połowie XIX wieku, zakładający, że świata nie można prawdziwie poznać za pomocą zmysłów, a opisać go można jedynie symbolami) i dekadentyzmu (nurt światopoglądowy i artystyczny, powstały na początku 1890 roku, pochodzi od francuskiego słowa décadence, oznaczającego „chylenie się ku upadkowi”). Jego ojcem był François Baudelaire – były ksiądz rzymskokatolicki, który następnie pracował jako urzędnik, a matką Caroline z domu Dufays. Gdy Charles miał sześć lat stracił ojca. Matka już rok później wyszła ponownie za mąż za Jacques’a Aupicka i całą rodziną przenieśli się do Lyonu. Baudelaire nigdy nie zapałał sympatią do ojczyma, w młodości buntował się przeciwko niemu, czuł, że ojczym na zawsze zbudował mur między nim a matką. Charles był chłopcem trudnym, przez to, że czuł się niekochany i zazdrosny o miłość matki. Młody Baudelaire uczęszczał do Collège Royale w Lyonie, następnie od 1836 roku ponownie przeniósł się do Paryża i rozpoczął naukę w Collège Louis-le-Grand, w którym powtarzał trzecią klasę. Wtedy powstały jego pierwsze wiersze pisane po łacinie i w języku francuskim. W 1839 roku usunięto go ze szkoły, za nieposłuszeństwo jednak nie przeszkodziło mu to w zdaniu matury. Już rok później rozpoczął studia prawnicze. Zaczął się obracać w towarzystwie bohemy paryskiej [środowisko artystyczne, jego członkowie wspólnie tworzą, bawią się i prezentują pogarę dla norm społecznych, konwenansów i materializmu]. Ojczym wysłał go na rok w podróż do Indii, aby Baudelaire rozpoczął pracę w handlu. Do Indii Charles nie dotarł z powodu sztormu na Oceanie Indyjskim, statek zakończył rejs na Mauritiusie. Gdy Baudelaire wrócił po podróży jako pełnoletni młodzieniec, zażądał spadku po ojcu, odciął się od rodziny i osiadł na stałe w Paryżu. W niespełna osiemnaście miesięcy roztrwonił połowę spadku [ otrzymał 75 tysięcy franków], pomogła mu w tym nowa kochanka, aktorka Jeanne Duval. Jej egzotyczną urodą zachwycał się w swoich wierszach. Stał się bogatym dandysem – przesadnie elegancki w sposobie bycia, manierach, był oryginalny zarówno w wyglądzie jak i zachowaniu. Żył rozrzutnie i luksusowo. Strój był jego wizytówką: ubierał się na czarno, nosił jasnoróżowe rękawiczki, lakierki i czerwony krawat. Zaniepokojona tą sytuacją rodzina postanowiła skierować sprawę do sądu, aby nałożyć kuratelę nad finansami Baudelaire’a. Notariusz Narcisse Ancelle, zadecydował, że B