Daniel Naborowski
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Daniel Naborowski – życiorys
Daniel Naborowski przyszedł na świat w 1573 roku w Krakowie. Jego ojcem był bardzo wykształcony aptekarz, jednakże Naborowscy byli małozamożną rodziną szlachecką herbu Nabram. Swoje dzieciństwo spędził w dawnej stolicy Polski, gdzie dorastał. Nie dane mu było studiować na Akademii Krakowskiej, ale nie znaczyło to, że było to zaprzepaszczeniem jego marzeń o dobrym wykształceniu. Trzeba wiedzieć, że młodzieniec dużo podróżował, a wiedzę zdobywał natomiast na innych również bardzo znanych uczelniach.
Już jako siedemnastolatek swoją edukację rozpoczął w jednym z bardziej prestiżowych uniwersytetów w tamtym okresie – w Wittenberdze. Trzy lata później przeniósł się do Bazylei i tam właśnie ukończył studia medyczne. Nie tylko to interesowało młodego mężczyznę. We Francji w miastach Orleanie i Strasburgu kształcił się w zakresie prawa. W pierwszym z wymienionych miejsc zaczął studia prawnicze, ale kontynuował w Strasburgu aż wreszcie zakończył je w 1596 roku w Padwie. W tym czasie wiele podróżował po krajach Europy Zachodniej, nadal się dokształcając. Ciekawostką jest to, że przebywając we Włoszech pobierał prywatne lekcje z zakresu mechaniki u samego Galileusza – jednego z najważniejszych prekursorów nowożytnej fizyki. Przebywając w Strasburgu nauczał języków obcych Janusza Radziwiłła.
Później postanowił wrócić do swojej ojczyzny i w Rzeczypospolitej na stałe związał się z dworem Radziwiłłów – bardzo bogatych wówczas magnatów mających swe posiadłości na Litwie. Tam w 1602 r. został mianowany na sekretarza przez jego dawnego „ucznia” – Janusza Radziwiłła. Nie było to jednak jego jedyną funkcją. Poza tym pełnił także jednocześnie tam rolę dyplomaty czy nauczyciela. Jego wykształcenie medyczne pozwoliło mu również zostać nadwornym lekarzem.
W latach 1606-1607 wziął udział w rokoszu Zebrzydowskim, czyli buncie szlachty przeciwko Zygmuntowi III Wazie u boku Radziwiłła.
Gdy miał 37 lat wyruszył w dłuższą podróż podczas której odwiedził Szwajcarię, Niemcy, Anglię, Francję i Włochy. Biegle władał kilkoma językami – niemieckim, francuskim, włoskim; nieobce mu też były łacina czy starożytna greka, więc nie miał trudności w odnajdywaniu się w obcych państwach. Na wyjazdach musiał wypełniać swoje obowiązki związane z braniem udziału w misjach dyplomatycznych księcia Janusza. Kilka lat później w 1620 roku zmarł Radziwiłł i właśnie wtedy Naborowski skończył tam pełnić rolę sekretarza. Wiadomo też, że właśnie w tym samym roku ożenił się, ale podobno był to związek bardz
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!