Edmund Niziurski

Edmund Niziurski urodził się 10 lipca 1925 w Kielcach. Mężczyzna ten jest polskim prozaikiem, scenarzystą i dramaturgiem, publicystą, a także socjologiem oraz prawnikiem. Jest on znany z pisania bardzo popularnych książek zarówno dla dorosłych jak i młodzieży. W jego utworach bardzo charakterystycznym elementem, ale i zarazem trochę absurdalnym humorem słownym.

Najbardziej znane wśród jego utworów to ,,Sposób na Alcybiadesa’’ – jest to nawet szkolna lektura, a w 1978 roku wpisana została na Listę Honorową IBBY, czyli spis najlepszych książek na świecie), ,,Wspaniali!’’, ,,Księga urwisów’’, ,, ,,Klub włóczykijów’’, ,,Naprzód’’, ,,Adelo, zrozum mnie!’’, ,,Siódme wtajemniczenie’’, ,,Awantura w Niekłaju’’, czy ,,Niewiarygodne przygody Marka Piegusa’’ (nagroda Orle Pióro przyznana mu została w 1970 roku przez czytelników czasopisma zatytułowanego „Płomyk”).

Życiorys Edmunda Niziurskiego
Urodził się w rodzinie urzędniczej. Jest synem Stanisława Niziurskiego, który był urzędnikiem państwowym. Jego matka nazywała się Leokadia z Grethów. Był on najstarszym spośród trojga rodzeństwa (jego brat o imieniu Mirosław został kompozytorem i profesorem sztuk muzycznych). Miał też siostrę – Zofię. Uczęszczał do Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego zlokalizowanego w Kielcach. Naukę przerwał mu wybuch II wojny światowej. Wraz z rodziną uciekł z kraju i udał się na Węgry. Tam kontynuował naukę w gimnazjum polskim dedykowanym dla ludności przebywającej tam na emigracji.
Do rodzinnego kraju powrócił w roku 1940. Pracę tutaj znalazł jako robotnik w kieleckiej Hucie „Ludwików”. Był też praktykantem rolnym w majątku Jeleniec znajdującym się pod Ostrowcem Świętokrzyskim. Uczył się potajemnie na tak zwanych tajnych kompletach w Ostrowcu. W 1943 roku zdał maturę. Tego samego roku rozpoczął studia na kierunku prawniczym na tajnych kompletach znajdujących się w Jeleńcu.

Po tym, kiedy wojna dobiegła końca, powrócił do kontynuowania studiów w kieleckiej filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego jak również na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ciekawostką jest fakt, iż studiował równocześnie dziennikarstwo na Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Krakowie (1946–1947) i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1947). W 1947 roku uzyskał tytuł magistra – było to zwieńczeniem jego prawniczych studiów.

W 1947 roku wziął ślub z Zofią Barbarą Kowalską. Pracował w Katowicach oraz Kielcach, a od 1952 roku przeniósł się do Warszawy. Zatrudnienie znalazł w redakcji tygodnika „Wieś”, dzięki czemu mógł równocześnie rozwijać własną twórczość literacką.

Popularność zyskał w 1944 w wydawanym przez Armię Krajową tak zwanym „Biuletynie Informacyjnym”, w którym to opublikował swój autorski wiersz. Sławę i uznanie przyniosły mu utwory dedykowane dla dzieci i młodzieży, bowiem pisane były w sposób kolorowy,