Emily Dickinson

"; gdyż według nich wiersze miały zbyt nowoczesny charakter. Emily przez kilka lat korespondowała jednak z redaktorem tamtej gazety. Mężczyzna udzielał jej różnych rad w sprawach poezji. Za życia kobiety niewiele jej utworów ukazywało się w prasie – zaledwie dziesięć wierszy i jeden list i to bez autoryzacji Emily. Kobieta inspirowała się twórczością Szekspira, sióstr Bronte czy nawet Biblią. Domniema się, że 2/3 twórczości Dickinson zostało napisanych po roku 1860. Poruszała w nich tematy miłości, śmierci czy religijności. Najczęściej wiersze zawierały pointę – lekko dowcipną z nutą gorzkiego sarkazmu. Pomimo że zgodnie z ówczesnymi wytycznymi stosowała w swoich dziełach metrum, wprowadziła coś oryginalnego, np. specyficzną interpunkcję czy wielkie litery w konkretnych, wybranych słowach. Pisała w nurcie sentymentalnym i klasycznym.
W 1874 roku Emily przeżyła wielki cios – zmarł jej ukochany ojciec. Była tak załamana, że nie zdołała uczestniczyć nawet w jego pogrzebie. Od tamtego czasu jej stan uległ znacznemu pogorszeniu. Kobieta zaczęła się izolować od społeczeństwa, co współcześnie niektórzy badacze uważają za objaw choroby epilepsji na którą mogła cierpieć poetka. Innym dziwnym zachowaniem było zakładanie jedynie białych ubrań, natomiast nawet z najbliższymi kobieta rozmawiała tylko przez uchylone drzwi. Rok później, z powodu negatywnych objawów po przebytym udarze nastąpiła śmierć matki Emily. Dwa dni przed 10 rocznicą śmierci ojca, kobieta podczas pieczenia ciasta źle się poczuła i zemdlała. Dopiero nazajutrz w nocy odzyskała przytomność, ale długotrwałemu leczeniu musiała się poddawać jeszcze przez następnych kilka tygodni. Nie przyniosło to jednak pożądanych rezultatów, gdyż poetka coraz częściej traciła przytomność. Pod koniec listopada tegoż roku bardzo słabowała, a opiekę nad chorą kobietą sprawował jej brat i to dzięki jego zapiskom wiemy jak wyglądały ostatnie miesiące życia Dickinson. Później nadszedł maj 1886 roku, a wraz z nim znaczne pogorszenie stanu Emily. Kobieta odeszła z tego świata 15 maja 1886 roku około godziny 18. Jako przyczynę zgonu stwierdzono kłębuszkowe zapalenie nerek, a doktor wypisujący akt zgonu stwierdził, że choroba musiała się rozwijać się w ciele zmarłej już od ponad dwóch lat. Przyjaciółka poetki – Susan do pogrzebu ubrała zmarłą we flanelową sukienkę, a oprócz tego włożyła hodowane niegdyś przez Emily kwiaty jako symbole wierności i poświęcenia. Pogrzeb był dość nietypowy – tak jak chciała kobieta biała trumna była niesiona przez łąkę pełną jaskrów na cmentarz West Cemetery, na którym spoczęła.