Franciszek Zabłocki

W swojej wypowiedzi pragnę bliżej przybliżyć osobę Franciszka Zabłockiego. Opowiem między innymi o dziełach Zabłockiego i jego życiu. Wszystkie wydarzenia będą się rozgrywać w latach 1752 – 1821. Tak więc zaczynajmy.
Franciszek Ksawery Mikołaj Zabłocki urodził się 2 stycznia 1752 roku w Wołyniu. Był komediopisarzem, poetą polskim, publicystą, tłumaczem, księdzem katolickim, wolnomularzem, czynnym członkiem loży wolnomularskiej Świątyni Izis, protokolistą Komisji Edukacji Narodowej, sekretarzem Towarzystwa Ksiąg Elementarnych i regentem Wydziału Edukacji Kancelarii Straży praw.
Zabłocki pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Łada. Jego rodzicami byli Stanisław i Barbara Pruszyńscy. Naukę podjął u pijarów w Międzyrzeczu Koreckim, a następnie w nowicjacie jezuickim, z którego odszedł po 3 latach. Przez pewien czas, około roku 1770 przebywał na dworze stolnika ciechanowskiego – Antoniego Górskiego. Mimo, iż opuścił zakon jezuitów, był dość mocno związany z warszawskim literackim środowiskiem pojezuickim, a mianowicie w 1774 roku był współautorem ,,Pieśni wszystkich Horacjusza Przekładania różnych”. Tego samego roku, 12 czerwca został urzędnikiem w kancelarii Komisji Edukacji Narodowej. Od 23 września do 20 grudnia wraz z Adamem Jakukiewiczem odwiedzał szkoły departamentu ruskiego. W okresie 1774 – 1777 był autorem ,,Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych”. Przyjaźnił się z Franciszkiem Dionizym Kniaźninem – byłym jezuitą, korzystając również ze wsparcia Adama Naruszewicza. Przez pewien czas prawdopodobnie pełnił funkcję osobistego sekretarza Adama Kazimierza Czarnoryskiego. Około roku 1778 wziął ślub z aktorką o imieniu Katarzyna, a po pewnym czasie został wdowcem. W roku 1778 został zauważony przez Komisję Edukacji Edukacji Narodowej i króla, dzięki swemu przykładowi ,,Dzieł” C. de Saint – -Réala, które zakwalifikowane zostały w szkołach podległych Komisji. W sierpniu 1780 roku Zabłocki został nagrodzony medalem ,,Merentibus” i 100 dukatami przez Stanisława Augusta Poniatowskiego za komiedię ,,Zabobonnik”. Jej fragmenty czytał królowi podczas obiadów czwartkowych, na których był częstym bywalcem od 1781 roku. Przez niemal 7 lat (1781-1788) regularnie współpracował z Teatrem Narodowym. 11 września 1783 roku, na miejsce ks. Stefana Rousselu, został mianowany członkiem Towarzystwa do Ksiąg Elitarnych. W 1784 roku, przez kilka miesięcy zastępował sekretarza Towarzystwa, natomiast 4 lata później, w dniu 26 kwietnia 1788 roku, został mianowany, na miejsce poważnie chorego Grzegorza Piramowicza, faktycznym sekretarzem. Za swoją ciężką, wytrwałą pracę został dwukrotnie nagrodzony w latach 1788 i 1791. Bardzo aktywnie współpracował w redakcji podręczników, a mianowicie został współautorem podręcznika do fizyki, a w 1784, po śmierci Franciszka Bohomolca sporządził pełny inwentarz Drukarni Nadwornej. Dzięki Szkatule królewskiej, w 1787 roku spłacił