Friedrich Dürrenmatt

Friedrich Reinhold Dürrenmatt to znany dramaturg, eseista i teoretyk teatru, który tworzył w języku niemieckim. Pochodził on ze Szwajcarii. Urodził się w dniu 5 stycznia 1921 r. w Konolfingen. Jego ojciec Reinhold był pastorem protestanckim, zaś dziadek Ulrich Dürrenmatt był politykiem. Miał młodszą siostrę Verenę. Z uwagi na czynniki gospodarcze związane z ogólnoświatowym kryzysem rodzina Friedricha przeprowadziła się w 1935 r. do Berna.
Friedrich uczył się w gimnazjum w Bernie, a następnie w Humboldtianum, gdzie zdał maturę w 1941 r. Pisarz określał okres szkolny jako najgorszy czas w jego życiu. Był przeciętnym uczniem, miał problemy m.in. ze słabymi relacjami z nauczycielami.
Dürrenmatt już w młodości próbował swoich sił w malarstwie i rysunku, które to zajęcia towarzyszyły mu przez całe życie. Do swoich utworów tworzył ilustracje, szkice oraz fragmenty scenografii. Malowane przez niego obrazy spotykały się z uznaniem i były wystawiane w Neuenburgu oraz w Zurychu.
Mimo swojego talentu, studiował inne dziedziny: filozofię, nauki ścisłe oraz germanistykę. W 1945 r. ukończył studia, nigdy nie dokończył jednakże doktoratu.
Pierwszym utworem pisarza, który został opublikowany byli „Anabaptyści” z lat 1945/46.

W 1947 r. wziął ślub z aktorką Lotti Geissler, z którą zamieszkał w Ligerz. Odwołania do pobliskich temu miejscu terenów znalazły się w powieści kryminalnej „Sędzia i jego kat”, która jest lekturą w niemieckojęzycznych szkołach.

Na początku kariery Dürrenmatt cierpiał z powodu problemów finansowych, z czasem jednak jego sytuacja uległa poprawie. Pisarz m.in. tworzył powieści detektywistyczne, które publikowano w „Der Schweizerische Beobachter”.
Sztuka teatralna „Małżeństwo pana Mississippi” przyniosła mu sławę na niemieckiej scenie. Dalszą popularność zyskał dzięki „Wizycie starszej pani” oraz komedii „Fizycy”.
Do nagród otrzymanych przez pisarza należą m.in.: Preis der Welti-Stiftung für das Drama za „Anabaptystów”, Nagroda im. Schillera miasta Mannheim, Nagroda Szwajcarskiej Fundacji Schillera i Buber – Rosenzweig – Medaille. Uniwersytet Filadelfia przyznał mu 1969 r. honorowy tytuł doktorski. Tytuły honorowe uzyskał również w Jerozolimie i Nicei.
W latach 80. uzyskał wiele odznaczeń, wśród których warto wymienić Wielką Austriacką Nagrodę Państwową za Literaturę Europejską, Bawarską Nagrodę im. Jean -Paula oraz Nagrodę im. Georga Büchnera.
Dürrenmatt pracował także jako praktyk w teatrach w Bazylei oraz Zurychu i Düsseldorfie. Przykładowo w 1978 r. w Wiedniu inscenizował swoją sztukę pt. „Meteor”.

Eseje i rozprawy pisarza zawierały jego poglądy krytykujące społeczeństwo i oceniające międzynarodową politykę, np. „Ameryka”, „Wstawiam się za Izraelem” czy rozprawa z okazji 100. rocznicy urodzin Alberta Einsteina w Zurychu. Przemowy dotyczące Vaclava Havla i Michaila Gorbaczowa z 1990 r. zostały zawarte w „Nadziei Kanta”.

Wydawnictwa Arche Verlag oraz Diogenes Verlag wypuściły 29 – tomowe wydanie dzieł Dürrenmatta. Pisarz nigdy nie uznawał swoich dzieł za ukończone i często opracowywał swoje książki ponownie. Rozważania o swojej twórczości i wykreowanych przez siebie figurach oraz miejscach literackich skutkowały stworzeniem dziewięcioczęściowego utworu „Geschichte