Gabriela Zapolska

Gabriela Zapolska urodziła się dnia 30 marca 1857 roku w Podhajcach (jest to wieś obecnie leżąca na terenie Ukrainy w obwodzie wołyńskim. Tak naprawdę nazywała się Maria Gabriela Janowska. Była polską powieściopisarką, dramatopisarką, publicystką, aktorką oraz krytyczką teatralną i sceniczną. W jej dorobku pisarskim znajdziemy utwory gatunków takich jak komedie satyryczne, powieści i dramaty.

Przyszła na świat w niewielkiej wsi na Wołyniu w rodzinie ziemiańskiej. Jej ojciec o imieniu Wincenty, był dość zamożnym ziemianinem, zaś matka – Józefa z Karskich, była kiedyś tancerką baletową występującą w Warszawie. Uczyła się w różnych miejscach, między innymi w domu, przez krótki czas w zakładzie Sacré Coeur oraz w prywatnym Instytucie Wychowawczo – Naukowym zlokalizowanym we Lwowie. Dość młodo, bo już w 1876 roku, kiedy miała jedynie dziewiętnaście lat, wyszła za mąż za porucznika gwardii carskiej. Mężczyzna był młodym ziemianinem pochodzącym ze Żmudzi. Nazywał się Konstanty Śnieżko – Błocki herbu Leliwa.

Jej ogromnym pragnieniem było zostanie aktorką. Marzenia zaprowadziły młodą kobietę do rozmaitych zespołów okresowych, jak i wędrownych oraz amatorskich teatrzyków Wielkiego Księstwa Poznańskiego, Królestwa Polskiego oraz Galicji. Już w 1879 zaczęła swoje pierwsze występy w jednym z amatorskich teatrów warszawskich. Dwa lata później rozstała się z mężem jednak małżeństwo unieważniono dopiero w 1888. Kontakty zerwała również z rodziną, jak i dotychczasowym środowiskiem. W styczniu 1882 dostała pracę jako aktorka w jednym z teatrów w Krakowie. Tam przyjęła pseudonim Gabriela Zapolska, który znamy obecnie. Występy miała również w innych miastach takich jak Poznań, Lwów czy też w galicyjskim zespole wędrownym. Widać było u niej wyraźną niechęć, a z czasem nawet i wrogość do mężczyzn. Spowodowane to było faktem, iż zawsze w nich widziała tylko osoby mogące przynieść same nieszczęścia w życiu kobiet. Stale była w konflikcie ze środowiskiem teatralnym. W 1889 roku zadecydowała o wyjeździe do Paryża, aby tam szlifować swoje umiejętności gry aktorskiej. Pragnęła również większego uznania. Tam spędziła kolejne pięć lat swojego życia. Pracowała w słynnym Théâtre Libre A. Antoine’, a później w Théâtre de l’Œuvre. Niestety nie odniosła tam żadnych sukcesów, którymi mogłaby się śmiało pochwalić. Po powrocie do swojego rodzinnego kraju starała się dostać do warszawskich Teatrów Rządowych, jednak nie udało jej się to i na powrót trafiła do teatrzyków ogródkowych i objazdowych. Wreszcie dostała się do krakowskiego teatru, gdzie reżyserem był Tadeusz Pawlikowski. Tam już zdobyła pełne powodzenie. Pomimo tego stała się ofiarą dość ostrej krytyki skierow