W niniejszej pracy podam biografię pisarza Geoffrey Chaucera oraz podam co wprowadził do literatury angielskiej.
Geoffrey Chaucer urodził się w 1340 roku, a zmarł 25 października w 1400 roku, był angielskim poetą i pisarzem. Powszechnie uważany jest za najwybitniejszego angielskiego poetę średniowiecza. Najbardziej znany jest z „The Canterbury Tales”, a mianowicie jest to zbiór aż 24 opowiadań. Nazywany jest także „ojcem literatury angielskiej” i „ojcem poezji angielskiej”. Chaucer zdobył sławę także jako filozof i astronom. Dla swojego syna Lewisa wytworzył on naukowy traktat astrolabium. Był on także dyplomatą, dworzaninem i posłem do parlamentu. Ojciec i dziadek Chaucera byli londyńskimi winiarzami, a w 1324 roku jego ojciec został zagarnięty przez ciotkę, która miała nadzieje, że poślubi 12-latkę z córką. Celem było otrzymanie majątku w lspiwach. Ciotka została uwięziona i skarana grzywnę, której wysokość wynosi około 250 funtów, obecnie równowartość tej kwoty wynosi około 200 000 funtów. John Chaucer (ojciec Geoffreya) poślubił Agnes Copton, która odziedziczyła od wujka Hamo de Coptona nieruchomości, w tym 24 sklepy w Londynie. Kiedy w 1359 roku Edward III zaatakował Francję, Geoffrey wędrował wraz z Lionelem z Antwerpii. W 1360 roku został pojmany do niewoli, podczas trwania oblężenia Reims. Edward uregulował za niego okup, który wynosił £16. Dosyć słabo znane jest jego życie, ale prawdopodobnie włóczył się on po Francji, Hiszpanii i Flandrii, służył tam jako negocjator do spraw handlowych. Około 1366 roku ożenił się z Philippą (de) Roet. Małżonka Chaucera była damą dworu żony Edwarda III, ale była również siostrą Katherine Swynford. Liczba dzieci Chaucera i Philippy jest dosyć problematyczna, zakłada się, że mieli oni troje lub czworo. W 1367 roku Chaucer zostaje zatrudniony na dwór królewski Edwarda III jako valet albo „esquire”, pozycja ta powodowała, że dużo podróżował. W 1369 roku wraz z wyprawą wojskową przybył do Genui, a w 1373 roku do Florencji. To właśnie tam wstąpił w kontakt ze średniowieczną literaturą włoską oraz z dziełami słynnych poetów włoskich, których wątki zastosował później w swojej twórczości. Jego podróże były na tyle długie, że wyuczył się języka włoskiego. Kiedy wrócił z podróży w 1374 roku, przechwycił stanowisko Głównego Inspektora Ceł w porcie londyńskim. Zajmował się tym bardzo długo, ponieważ aż 12 lat. W tym samym roku Edward III zarezerwował dla niego 1 galon wina dziennie za zasługi. W 1377 roku Geoffrey wyjechał w tajemniczą podróż, jak się później okazało wybrał się tam razem z Jeanem Froiss
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
artem z misją dyplomatyczną. Misja ta miała na celu zawarcie związku małżeńskiego przyszłego Ryszarda II z francuską księżniczką. Zlecenie to okazało się niepowodzeniem. Kolejne napomknienie jest w aktach sądowych z 4 maja 1380 roku w zajściu z gwałtem lub porwaniem Cecylii Chaumpagne. Incydent szybko ucichł i nie pozostawił śladu na reputacji Geoffreya Chaucera. Przesiedlił się on do Kentu, kiedy jeszcze sprawował rządy jako Główny Inspektor Ceł. Tam właśnie zaakceptował posadę Komisarza Pokoju dla Kentu. Stał się również członkiem Parlamentu z ramienia Kent w 1386 roku. Rok później, w 1387 roku jego żona Philippa umarła. 12 lipca 1389 roku został on nominowany na Dyrektora Robót Publicznych Korony. Za jego kadencji, która trwała około 3 lata, nie było żadnych nowych większych koncepcji, chociaż naprawiał on Pałac Westminsterski, Kaplicę świętego Jerzego oraz zamek Windsor. Podtrzymywał on również budowę nabrzeża Tower of London oraz przyszykowywał turniej z 1390 roku. Była to dobrze płatna posada, ale bardzo męcząca. Otrzymywał za nią 2 szylingi (jest to oficjalna jednostka monetarna w Kenii, Somalii, Tanzanii i Ugandzie) dziennie to, aż trzykrotnie więcej niż jako Inspektor. We wrześniu w 1390 roku jak przemawiają zapisy został on napadnięty i prawdopodobnie uprowadzony. 17 czerwca 1391 roku Chaucer odszedł z tego stanowiska. Jak wspominałam na początku umarł on 25 października w 1400 roku, a okoliczności jego śmierci są niewyjaśnione. Pewne hipotezy można odszukać w książce Terry’ego Jonesa „Who Murdered Chaucer?”, w której pomysłodawca określa argumenty, że Geoffrey Chaucer mógł zostać ukatrupionym przez wrogów Ryszarda II lub na polecenie jego następcy, czyli Henryka IV.
W historiografii literatury angielskiej Geoffrey Chaucer uważany jest za najważniejszego projektodawcę późnego średniowiecza. W swojej twórczości posiłkował się literaturą grecką, rzymską i wczesnośredniowieczną. Używał on stereotypowej miłości dworskiej, spoczynku, motywów mitologicznych, alegorii, postaci i uwarunkowania o tle klasycznym oraz chrześcijańskim. Chaucer umieścił w literaturze angielskiej nowe metody, w jednym ze swoich wierszy („The Parliament of Fowls”) posłużył się siedmiowersową strofą o rymach ababbcc, którą nazwaną później strofą królewską. Wprowadził on także strofę spenseriańską, kuplet heroiczny oraz przeszczepił ballady na grunt angielski. Jego działalność charakteryzowała głównie dużą porcją humoru i stosowaniem żywych technik retorycznych. To właśnie dzięki temu jego twórczość poetycka uniknęła monotonii, która cechuje pozostałe prace z tego okresu.
Dodaj komentarz jako pierwszy!