G. B. Shaw był irlandzkim pisarzem urodzonym 26 lipca 1856r. Z racji mojej obserwacji prowadzonych na temat bolszewizmu, badań które staram się prowadzić nad zgłębieniem zafascynowania elit intelektualnych komunizmem radzieckim jest to jeden z moich ulubionych pisarzy, nie z racji jakichś szczególnych cech lecz stopnia zaślepienia ideologią komunizmu przyrównuję Go czasem do historyka Grovera Furra pod tym względem iż obaj znani są z tuszowania Hołodomoru. Zastanawiam się skąd biorą się jednostki takie jak oni czy też Kim Philby bądź Ernest Hemingway, którzy ślepo wierzyli w komunizm. Podczas pobytu na Kremlu Shaw wypowiedział następujące słowa “ przybyłem, zobaczyłem, bolszewizm zwyciężył”. Mówił również iż “ jestem socjalistą, uważam się za rewolucjonistę, jestem całkowicie po stronie ZSRR, przyszłość należy do Rosji”. Shaw podczas pobytu w Moskwie spotkał Maksyma Gorkiego, o którym Stalin powie iż “ we wszystkich krajach świata wielki pisarz był zawsze buntownikiem natomiast w ZSRR po raz pierwszy w dziejach pisarz czy intelektualista jest rewolucjonistą ale nie można Go zaliczyć do opozycji”. Shaw uważał iż “Marks zrobił z Niego człowieka, natchnął wiarą, zaś wiara była podnietą do rebelii i buntu”. Podczas pobytu w Moskwie Shaw opowiada Stalinowi o spotkaniu z Konstantinem Stanisławskim, który przebywał w domu spokojnej starości “o wysokim standardzie”. Shaw uważał iż Zachód który osiągnął najwyższy punkt rozwoju, ulegnie degeneracji i upadnie, że stary europejski porządek oparty o rzymską ideę prawa oraz o grecką ideę piękna jest w odwrocie. Może po prostu Ci wielbiciele bolszewii widzieli to co chcieli zobaczyć bądź po prostu mimo swego talentu twórczego byli ignorantami albo zostali opłaceni. Shaw wyjechał z Moskwy oślepiony Stalinem, uznał Go za “ gruzińskiego dżentelmena”, przerażający był ten stopień zaślepienia że nie umiał przejrzeć “wodza narodów” a co więcej utwierdził Go w bolszewizmie. G. B. Shaw był cenionym filozofem, stworzył koncepcję tzw. Siły życiowej (Life Force) jak też ewolucji twórczej ( Creative Evolution), przedstawicielem dramatu realistycznego. Pisarz uważał podobnie jak dziś twierdzi Furr iż żadnego głodu na Ukrainie nie było. Stalin po wyjściu od Niego Shawa uznał pisarza za “okropnego dramaturga, jak Bertolt Brecht, które nie mają żadnej wartości”. Czechowa i Tołstoja Stalin uznał za tysiąc razy lepszych od Shawa. Stalin kazał przejrzeć twórczość Shawa i ocenzurować wszystkie Jego teksty pod względem odejść od ideologii, lilii partii. Stalin powiedział o Shaw że “ nienawidzi intelektualistów, inteligentów bo można ich kupić bardzo tanio, wszyscy są k###### bez wyjątku”. Irlandczyk negował głód, podczas pobytu w ZSRR mówił że “ karta dań jest bardzo dobra, wystarczająco obszerna”. Shaw nie dostrzega takich rzeczy że będąc w Moskwie, rosyjskie tłumaczki chowały resztki jedzenia, spowodowane było to głodem. Drugim powodem dla którego cenię Irlandczyka to kwestia iż z początku pisanie sprawiało Mu trudności, szło jak “krew z nosa”. W 1901r. Wyreżyserował doskonałą sztukę
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
pt. “ Cezar i Kleopatra”. Pisarz opisuje okres kiedy Kleopatra zdobywa władzę w Egipcie oraz opisuje Jej skomplikowane relacje z cesarzem starożytnego Rzymu Juliuszem Cezarem. Pierwszym wydanym dziełem były “Kandydy” które opublikował w 1903r. W 1904r. stworzył scenę idei. Shaw pozował na komunistę, ironicznie wypominano Jemu że na tej samej zasadzie jak “Tołstoj podawał się za chłopa”. Pisarz był pacyfistą, wyśmiewał patriotyzm. Shaw był wielbicielem twórczości F. Nietzsche. Pisarz znany jest jako autor “Pigmaliona”. Jest to opowieść o zakładzie zawartym pomiędzy prof. Higginsem oraz płk. Pickeringiem który twierdzi iż w ciągu pół roku wprowadzi na salony ubogą kwiaciarkę. Profesor uczy dziewczynę zasad obycia towarzyskiego, z czasem zakochuje się ale w chwili gdy odczuwa miłość do kwiaciarki jest już zbyt późno. W 1923r. stworzy kolejne doskonałe dzieło pt. “Święta Joanna”, wystawioną w Garrick Theatre w Nowym Jorku. G. B. Shaw miał okazję przyjechać do Moskwy na spotkanie z I. W. Stalinem, w oparciu o to spotkanie stworzono sztukę “Herbatka u Stalina”, gdzie dramaturg Ronald Harwood podjął się tematu zafascynowania inteligencji zachodnioeuropejskiej systemem bolszewickim. Spotkanie miało miejsce na początku lat 30. XX w. jeszcze przed straszną czystką 1937r., oraz innymi wydarzeniami które zdyskredytują stalinizm. “Genialny Gruzin” jeszcze nie ma władzy absolutnej. Stalin wiedząc iż Shaw otrzymał literacką Nagrodę Nobla zamierza pokazać pisarzowi oraz Jego przyjaciołom Sowiety z najlepszej strony. Irlandczyk otrzymał literacką Nagrodę Nobla w 1925r., wręczając nagrodę Komitet Noblowski zaznaczył iż [twórczość Shawa] jest twórczością naznaczoną idealizmem i humanizmem, za przenikliwą satyrę, która często łączy się z wyjątkowym pięknem poetyckim”. Pieniądze otrzymane wraz z Nagrodą Nobla przeznaczył na angielsko-skandynawski fundusz skierowany głównie do tłumaczy dzieł Augusta Strindberga. Shaw jest zafascynowany bolszewizmem, w dramacie pojawia się również pani Krynin, żona radzieckiego dysydenta, Kobiecie podoba się twórczość Irlandczyka zwłaszcza sztuka “Święta Joanna”, twierdzi że znajomość sztuki zachodnioeuropejskiej liczy się przeciwko Niej. Po wyjeździe Shaw, Kobieta zostaje zlikwidowana. Żona dysydenta jest zaszczuta, uważa że N. Krupska wdowa po Leninie również jest zakładniczką. Wraz z pisarzem do ZSRR przybywają lady Nancy Astor oraz lord William Waldorf Astor. Sztuka doczekała się polskiej inscenizacji w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza. Pisarz słynął również z tego że podobnie jak Jego ojciec był zwolennikiem eugeniki. W 1938r. Pisarz zdobył Oscara za „najlepszy scenariusz adaptowany” do filmu Pigmalion, co czyni go pierwszą osobą w historii uhonorowaną Oscarem i Nagrodą Nobla, drugą został Bob Dylan w 2016r. Pisarz umarł 2 listopada 1950r. w Ayot St. Lawrence. G. B. Shaw popierał również Hitlera oraz komunistyczną London School of Economist, jako historyk widzę paralelny stosunek Hitlera do Stalina. Irlandczyk optował za stworzeniem “humanitarnego gazu”, który wybije Jego zdaniem, “ wszystkich darmozjadów”.
Dodaj komentarz jako pierwszy!