George Gordon Byron

George Gordon Byron to poeta epoki romantyzmu. Urodził się 22 stycznia 1788 roku w Londynie w Anglii. Dorastał w Szkocji, w Aberdeen.

Kiedy miał dziesięć lat, odziedziczył po swojej rodzinie tytuł barona. Już w młodości George doświadczył wiele nieszczęść. Ojciec, który był kapitanem gwardii, porzucił go w młodym wieku. Byron urodził się ze zdeformowaną stopą, za co obwiniał matkę – Katarzynę Gordon. Był spadkobiercą idyllicznej, podupadłej posiadłości, którą rodzina George’a nie mogła się zaopiekować ze względu na mały majątek. Już jako nastolatek odkrył, że pociągają go zarówno mężczyźni, jak i kobiety. To sprawiło, że jeszcze bardziej zamknął się w sobie.

Uczył się w Aberdeen Grammar School, a następnie w Trinity College w Cambridge. Wtedy rozpoczął swoją przygodę z poezją. Pierwszą z nich zatytułowaną „Fugitive Pieces” wydał anonimowo w 1806 roku. W zbiorze wierszy znalazły się między innymi utwory, które Byron napisał w wieku zaledwie czternastu lat. Cały zbiór uznano za nieprzyzwoity, ponieważ wyśmiewał konkretnych nauczycieli, wskazując ich z imienia i nazwiska, a także dlatego, że zawierał wiersze erotyczne. Byron, poproszony o to przez przyjaciela, odzyskał i spalił prawie wszystkie egzemplarze książki, zostawiając cztery z nich. Natychmiast przystąpił do opracowywania poprawionej wersji, lecz nie została ona opublikowana za jego życia. W następnym roku został wydany drugi zbiór wierszy pod tytułem „Godziny bezczynności”. Zawierał wiele ze współczesnych wierszy poety, a także wiersze adresowane do Johna Edelstona, którego kochał.

George Byron już jako młody chłopak żył rozrzutnie, uprawiał sporty i flirtował. Długi, w które wtedy popadł, spłacił wiele lat później dzięki pracy literackiej. Dużo czytał, szczególnie lubił dzieła klasyków literatury starożytnej.

Po dwudziestych urodzinach jego życie zaczęło się sypać. Drugi tomik wierszy został przychylnie przyjęty, lecz w styczniu 1808 roku zaczęły pojawiać się negatywne recenzje. Odpowiedział na to poematem „Angielscy poeci i szkoccy recenzenci”. Była to satyra na współczesną mu literaturę angielską.

Publicznie upokorzony Byron latem 1809 roku opuścił Anglię wraz ze swoim przyjacielem Jamesem Hobhouse i odbył trwającą dwa lata podróż. Zwiedził Portugalię, Hiszpanię, Maltę, Albanię, Grecję i Konstantynopol. Pozostał w Grecji przez jakiś czas, studiował tam język i pracował nad poematem. Pisał potem do siostry: „Jeśli jestem poetą… powietrze Grecji uczyniło mnie nim”. Dwuletnia wędrówka zaowocowała wieloma drobnymi utworami okolicznościowymi i d