George Orwell
George Orwell, a właściwie Eric Arthur Blair, urodził się 25.06.1903 r. w Motihari w Bengalu, a zmarł w 1950 r. w wyniku powikłań wywołanych gruźlicą. Był angielskim powieściopisarzem i publicystą. Nigdy nie chciał, aby ktokolwiek napisał biografię na jego temat.
Orwell wywodził się z wiktoriańskiej warstwy średniej klasy. Jego rodzinie nie powodziło się zbytnio w kwestii pieniężnej, chociaż we wcześniejszych wiekach jego ród należał do jednych z zamożniejszych w Wielkiej Brytanii. Jego ojciec Richard Walmesley Blair był przeciętnie zarabiającym obywatelem. W 1875 roku rozpoczął swoją pierwszą pracę jako urzędnik administracji w Departamencie Opium Rządu Indii. Jego żoną została Ida Mabel Blair, która natomiast pracowała jako guwernantka. Najprawdopodobniej ich ślub nie był wynikiem miłości, a rozsądku, aby oboje przestali martwić się o własne finanse i ich dzieci mogły dorastać w stosunkowym dostatku.
Orwell miał stosunkowo dobre dzieciństwo. W 1904 r. wyjechał z matką i siostrą Marjorie do Angii, gdzie zamieszkali na stałe. Przez większość młodości pisarz nie miał kontaktu z ojcem, przez co nie czuł wobec niego bliższej więzi. Ojciec nie schlebiał również pasji literackiej syna i dopiero na kilka godzin przed śmiercią odkrył, że w rzeczywistości Eric ma niesamowity talent. Natomiast jego matka zaszczepiła w nim wrażliwość na krzywdę ludzi oraz otaczającego go świata. Orwell niezbyt dobrze wspominał lata nauki szkolnej, szczególnie w szkole St Cyprian’s w Sussex. Według niego w owej szkole dyrekcja była snobistyczna i okrutna, a sam poziom nauczania i system wychowawczy realizowany w niej nie był zbyt dobry. Podobno w budynku było sporo brudu, a jakość jedzenia nie była dobra. Rzekomo było mu wypominane, że jedynym faktem, dzięki któremu został przyjęty, była dobroduszność szkoły. Na szczęście wierni przyjaciele częściowo zrekompensowali mu szkolną traumę.
Orwellowi udało się zdobyć stypendium w elitarnej szkole, która mieściła się w Eton. Naukę w tamtym miejscu rozpoczął w 1917 r. Następnie uzyskał stypendium na studia na uniwersytecie w Cambridge, jednak zrezygnował z niego, ponieważ wiedział, że taki kierunek nie jest tym, co chciałby w życiu robić. Początki jego kariery pisarza nie były zbyt łatwe, w związku z czym w latach 1922 – 1927 pracował w brytyjskiej policji imperialnej w Birmie. Było to z pewnością częściowo wywołane faktem, że chciał zadowolić rodziców, którym nie podobały się jego plany na przyszłość. Po zakończeniu służby zaczął pisać bardziej na poważnie swoje pierwsze utwory. Kiedy podróżował do Francji, Hiszpanii i z powrotem do Wielkiej Brytanii, stworzył dokument, reportaż i kilka powieści, w tym swoją debiutancką – „Na dnie w Paryżu i w Londynie”. W tamtym czasie łapał się wielu różnych prac dorywczych. Nie powodziło mu się finansowo, a dodatkowo jego kochanka okradła go z praktycznie wszystkich oszczędności. Nie potrafił znaleźć stałej pracy, którą byłby zadowolony, w związku z czym zaczął nawet zastawiać własne ubrania w lombardach. Przez kilka miesięcy pracował jako nauczyciel języka angielskiego, korepetytor, opiekun, księgarz, zbieracz chmielu i pomywacz. Był również uczestnikiem hiszpańskiej wojny domowej w latach 1936 – 1937, gdzie opowiadał się po stronie anarchistów. Podczas II wojny światowej pracował jako korespondent BBC. To doświadczenie ukształtowało jego późniejsze poglądy, a także popchnęło go do zostania pisarzem politycznym. Jego nowe przekonania były demokratyczno – socjalistyczne. Był też przeciwnikiem wszelkich rodzajów totalitaryzmu, a w szczególności komunizmu. Dzięki temu zyskał sporą sławę i uznanie jako eseista i publicysta. Jednak mimo tego największą popularność przyniosły mu kontrowersyjne powieści, a w szczególności „Folwark zwierzęcy” z 1945 r., a także „Rok 1984” z 1949 r. Odnosił się w nich do komunizmu i dokładnie analizował i ośmieszał jego założenia, według których myślenie jednostki oraz obowiązujący język były deprawowane na różne sposoby, czasem mniej, a czasem bardziej skuteczne.
Wielu bohaterów w jego książkach było odzwierciedleniem jakiejś części jego charakteru, usposobienia, doświadczeń lub poglądów. W skuteczny sposób stosował różne alegorie i symbole, dzięki którym krytykował różne zjawiska społeczne i polityczne. Uważał, że najtrudniejszą rzeczą dla człowieka jest poznanie prawdy i zaakceptowanie jej taką, jaką w rzeczywistości jest. Za najważniejszą cechę uważał zwyczajną ludzką przyzwoitość, dzięki której z pewnością można by zapobiec wielu okropnym w skutkach zdarzeniom. W okresie PRL jego utwory objęte były całkowitą cenzurą, gdyż zwyczajnie były bardzo niewygodne dla władz.
Lista utworów Orwella wraz z rocznikami wydań oryginalnych:
– „Na dnie w Paryżu i Londynie” (1933 r.) – powieść,
– „Córka proboszcza” (1935 r.) – powieść,
– „Wiwat Aspidistra” (1936 r.) – powieść,
– „The Road to Wigan Pier” (1937 r.) – dokument,
– „W hołdzie Katalonii” (1939 r.) – reportaż,
– „Inside the Whale” (1940 r.) – esej,
– „The Lion and the Unicorn. Socialism and the English Genius” (1941 r.) – publikacja,
– „Folwark zwierzęcy” (1945 r.) – powieść,
– „Rok 1984” (1949 r.) – powieść,
– „Shooting an Elephant” (1950 r.) – esej.
Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!