Gustaw Flaubert

Gustave Flaubert urodził się 12 grudnia 1981 roku w Rouen [miejscowość położona w Normandii, nad Sekwaną]. Powieściopisarz został uznany za jednego z największych mistrzów literatury francuskiej XIX wieku. Uważany również za pierwszego przedstawiciela naturalizmu [XIX wieczny prąd literacki powstały we Francji, skupiający się na fotograficznym obrazowaniu rzeczywistości, charakteryzujący się autentyzmem, poruszaniem tematów codziennej egzystencji ludzi pochodzących z najniższych warstw społeczeństwa]. Jego matką była: Anne-Justine Caroline z domu Fleuriot (1793-1892), a ojcem Achille- Cléophas Flaubert (1784–1846), naczelny chirurg szpitala miejskiego Hôtel-Dieu w Rouen. Miał starszego brata – Achille’a urodzonego w roku 1813 oraz młodszą siostrę Caroline, urodzoną w roku 1824. Flaubert próbował pisać już od wczesnych lat dziecięcych, pierwsze literackie kroki stawiał mając 8 lat. Uczęszczał do liceum P. Corneille’a w Rouen, swoim rodzinnym mieście. W 1836, podczas letnich wakacji nad morzem, spotkał swoją pierwszą wielką miłość – znacznie starszą Élisę Schlesinger, która na długie lata pozostała dla Flauberta ideałem oraz źródłem inspiracji twórczej [odnajdujemy ją w Szkole uczuć]. Po zdaniu matury [bacalaureat] w 1840 roku, idąc za namową ojca Flaubert rozpoczął studia prawnicze, które miały otworzyć mu drzwi do kariery adwokackiej. Gdy zaobserwował u siebie pierwsze objawy epilepsji, porzucił studia w Paryżu. Do końca życia, utrzymywał swoją chorobę w tajemnicy, wiedzieli o niej tylko najbliżsi przyjaciele. W XIX wieku bardzo nieprzychylnie traktowano osoby dotknięte epilepsją, Flaubert obawiał się wykluczenia. Pod koniec 1840 roku wyjechał w podróż na Korsykę, dotarł również do Pirenejów. W tym okresie zawarł znaczące znajomości m.in. z Victorem Hugo, młodym literatem Maximem Du Camp i rzeźbiarzem Jamesem Pradierem. W 1846 ostatecznie porzucił studia prawnicze i opuścił Paryż. Całkowicie poświęcił się pisarstwu, było go na to stać, gdyż ojciec zostawił mu pokaźny spadek (pół miliona franków). Jednak spadkiem zarządzała matka Flauberta. Zdecydował się do powrotu do domu matki, w Croisset w pobliżu Rouen i przebywał tam, aż do śmierci. Czasami odwiedzał Paryż bądź udawał się w podróż do Anglii. W latach 1846-1855 był w związku z Louise Colet, bardzo znaną poetką-celebrytką, starszą o 34 lata od Flauberta. Zdaniem badaczy biografii Flauberta, był to jedyny poważny związek w życiu powieściopisarza. Flaubert nigdy się nie ożenił, nie stronił od usług prostytutek, przeżył również kilka platonicznych związków. Do rewolucji z roku 1848 miał krytyczny stosunek i dał temu wyraz w Szkole uczuć. Odbył podróż do Normandii i Bretanii wraz z Maximem Du Camp, w latach późniejszych również sporo podróżował śladami wielkich nazwisk literatury francuskiej (Chateaubrianda, Lamartine’a i Nervala). W latach 1849-52 odwiedził z Maximem Du Camp, Bliski wschód, po drodze zwiedzając Grecję, kraje Lewantu (włączając Jerozolimę) i Egipt, nieco dłużej zatrzymał się we Włoszech i Stambule. Sam przyznał, że podczas tych podróży, obcował z prostytutkami – obu płci, czego wynikiem były choroby weneryczne.