Guy De Maupassant

Guy de Maupassant – urodził się 5 sierpnia 1850 w zamku de Miromesnil w Tourville-sur-Arques. Był francuskim pisarzem zaliczanym do nurtu naturalizmu i dekadentyzmu. Największą sławę zdobył dzięki pisaniu nowel, był pisarzem bardzo płodnym. W swoich dziełach stosował ironię, satyrę oraz skupiał się na krytyce społeczeństwa. Przedstawiał realistyczny, pełen pesymizmu obraz ówczesnego społeczeństwa. Swoje dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Normandii, którą później wielokrotnie wspominał i uwieczniał w swoich utworach. Kończył liceum w Rouen, gdzie zaprzyjaźnił się z Louisem Bouilhetem i Gustawem Flaubertem, którzy byli jego pierwszymi nauczycielami sztuki rzemiosła literackiego. W 1869 roku, gdy zdał maturę, rozpoczął studia prawnicze w Paryżu, które zostały przerwane przez wojnę francusko-pruską. Jego bolesne przeżycia towarzyszące tak trudnemu doświadczeniu jakim jest wojna – klęska, okupacja ożyją w jego twórczości i staną się główną osią niektórych dzieł. Od 1872 roku pracował w Ministerstwie Marynarki, a kolejno w Ministerstwie Oświaty. Tam też stał się uważnym obserwatorem środowisk drobnomieszczańskich, które później wykorzystywał w swoich licznych utworach. Te lata jego urzędniczej pracy były równocześnie okresem bardzo intensywnym w zakresie pisarstwa. Terminował wtedy u mistrza Flauberta, który był nauczycielem wymagającym, ale równocześnie mentorem, od którego można było się wiele nauczyć. Dlatego ten czas w karierze Maupassanta był bardzo intensywny. Pisał bardzo dużo, publikował niewiele, zaledwie kilka wierszy i nowel oraz krytycznych artykułów oraz dwie jednoaktówki pisane wierszem. Za jego debiut uznaje się publikację w 1880 roku noweli pt. Baryłeczka, którą sam Gustaw Flaubert uznał za arcydzieło. Właśnie wtedy Maupassant zawiązał się z naturalistami (Baryłeczka weszła w skład ich programowego tomu opowiadać pt. Wieczory medańskie). W 1880 roku Maupassant porzucił pracę urzędniczą i postanowił utrzymywać się z pisania. Maupassant był pisarzem nadzwyczaj płodnym, napisał około 300 nowel [poniżej można znaleźć te najbardziej znane]. Dorobek pisarski Maupassanta to także 6 powieści: Historia jednego życia, Bel-Ami, Mont Oriol, Piotr i Jan, napisał również sztuki teatralne i relacje z podróży m.in. na Korsykę, do Algierii, Włoch i Anglii – Au soleil (1884), Sur l’eau (1888), La vie errante (1890).Stał się bardzo modnym pisarzem, którego chciano czytać. Był światowcem, przyjmowano go na salonach arystokratycznych i burżuazji. Był świadomy postępującej choroby, która go męczyła od wielu lat. Przerażony symptomami nadchodzącego obłędu, prawdopodobnie cierpiał na schizofrenię, podjął 1 stycznia 1892 roku próbę samobójczą. Choroba odbiła piętno na jego technice powieściowej – wpływała na percepcję świata i filozofii widocznej w jego twórczości.
Ale Maupassantów było dwóch, a tego drugiego mało kto zna (…) Drugi w końcu pochłonął pierwszego. Tak wyglądało szaleństwo Maupassanta – pisał w swoich dziennikach Alberto Savinio.

Gdy jego choroba