Henryk Ibsen

Henryk Ibsen, a właściwie Henrik Johan Ibsen, jest znanym dramatopisarzem pochodzącym z Norwegii. Urodził się on 20 marca 1828 roku w miejscowości Skien, a zmarł 23 maja 1906 roku. Ibsen wywodzi się z rodziny kupieckiej. Miał jeszcze czworo rodzeństwa, z którego sam był najstarszy. Ibsen miał dość burzliwe dzieciństwo, gdyż gdy był jeszcze małym dzieckiem to jego ojciec zbankrutował, po czym rodzina wpadła w długi i znacznie obniżyła się im stopa życiowa. Ibsen dość szybko podjął pracę zarobkową – jako pomocnik aptekarza. W wieku lat osiemnastu został po raz pierwszy ojcem, gdzie narodziło się dziecko z jego związku ze starszą od niego kobietą, która była służącą. Z biegiem lat przestał on utrzymywać kontakt zarówno z tą kobietą, jak i z dzieckiem. W młodości Ibsen planował, że zostanie lekarzem, aczkolwiek nie zdał egzaminów z przedmiotów ścisłych i nie mógł kontynuować nauki w tymże kierunku. Henryk Ibsen odkrył za to w sobie talenty stricte humanistyczne. Pociągała go poezja oraz dramatopisarstwo. W 1850 roku Henryk Ibsen przeniósł się do miejscowości Christiania, gdzie rozpoczął swą przygodę z teatrem, tam też wystawiono jego pierwszą sztukę, pt. „Grób Hunów”. W latach 1851-1857 przebywał w miejscowości Bergen, gdzie podjął współpracę ze skrzypkiem Olle Bullem, z którym współtworzył. Pracował wówczas w teatrze „Det Norske Theater”, gdzie odbywały się kolejno premiery pisanych przez niego sztuk. W 1857 roku poznał kobietę Zuzannę Thoresen, której oświadczył się i w roku 1858 został jej mężem. W 1859 roku urodził się syn Henryka i Zuzanny, którego nazwano Sigurd. Pozostał on jedynakiem, a w życiu dorosłym pracował jako dyplomata uzyskując tytuł naukowy doktora prawa. Henryk Ibsen w roku 1857 podjął pracę, jako dyrektor Norweskiego Teatru Kristiana. Aczkolwiek kolejne lata życia nie były dla niego proste, na co złożyły się między innymi problemy finansowe rodziny, przez co zmuszony był emigrować z kraju. Ibsen wraz z rodziną przez kolejne lata swojego życia przebywał we Włoszech oraz w Niemczech, gdzie także ukończył studia. Przebywał w takich miastach jak: Rzym, Kopenhaga, Paryż, Drezno, Monahium, Sztokholm, Sorrento, Amalfi. Właśnie na obczyźnie powstały najznamienitsze dzieła Ibsena. Autor do Norwegii powrócił w 1891 rok, był wówczas znaną i cenioną postacią w świecie literackim, ze sporym dorobkiem. Swe ostanie lata życia Ibsen przeżył w Christianii, gdzie był cenionym obywatelem. W 1901 roku dostał silnego ataku serca, po czym pozostał mu częściowy paraliż ciała. Zamarł pięć lat później.
Twórczość Henryka Ibsena to ogrom dzieł znaczących dla całego dziedzictwa kulturowego