Irena Jurgielewiczowa

Chcesz się mniej uczyć i więcej rozumieć?
Zamień czytanie na oglądanie!
Kliknij Player materiału wideo na temat: Irena Jurgielewiczowa, kliknij aby zobaczyć materiał i ucz się szybciej!
Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak
Czytaj więcej

I r e n a J u r g i e l e w i c z o w a, a właściwie to J u r g i e l e w i c z
urodziła się trzynastego stycznia tysiąc dziewięćset trzecim roku (13.01.1903r.) w mieście Działoszynie koło Wielunia w województwie łódzkim w rodzinie Drozdowiczów.

Była pedagogiem, wykładowcą, eseistką, powieściopisarką i autorką wielu dzieł dla młodzieży.

O jej dzieciństwie praktycznie nic nie wiadomo, a jej już „znane” fakty z życia rozpoczynają się od zakończenia edukacji na filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w tysiąc dziewięćset dwudziestym ósmym roku otrzymała tytuł doktora za rozprawę „Technika powieści Stefana Żeromskiego”. Wiadomo też, że ukończyła także pedagogikę w Wolnej Wszednicy Polskiej (WWP) – prywatnej uczelni w Warszawie, gdzie później była także wykładowcą.

Jednak jej pierwszą pracą była praca nauczycielki w Sekcji Oświaty Dorosłych miasta Warszawy w latach 1928-35. Następnie pracowała do roku tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego w swojej dawnej szkole, czyli w Wolnej Wszednicy Polskiej.

Co ciekawe, w czasie II wojny światowej Irena Jurgielewiczowa była porucznikiem w Armii Krajowej pod pseudonimem „Isia”, udzielała się w tajnym nauczaniu i brała udział w powstaniu warszawskim będąc w V Oddziale Komendy Głównej Armii Krajowej stacjonującym w Śródmieściu. Niestety po kapitulacji powstania została osadzona w obozie jenieckim dla kobiet – Stalag IV B, a do ojczyzny powróciła w tysiąc dziewięćset czterdziestym szóstym roku gdzie przez cztery kolejne lata kontynuowała rolę wykładowcy, tym razem na Uniwersytecie Warszawskim. Potem przez kolejne cztery lata obejmowała rolę kierownika literackiego w Państwowym Teatrze Nowej Warszawy. Była również redaktorką w wydawnictwie „Czytelnik”.

WSZYSTKIE DZIEŁA WCHODZĄCE W JEJ TWÓRCZOŚĆ PISARSKĄ (chronologicznie):
1.) Historia o czterech warszawskich pstroczkach (1948) – krótkie historie o przygodach czterech pstrok
2.) Warszawa-serce Polski (1948)
3.) Literatura najłatwiejsza (1949)
4.) Wiewiórcza mama (1950)
5.) Osiem lalek i jeden miś (1951) – sztuka
6.) KETSIS, Lubiński szczur (1954)
7.) O chłopcu, który szukał domu (1957) – Osierocony chłopiec, szukając sobie domu, spotyka matkę, która straciła córkę. Chłopiec postanawia ją odnaleźć.
8.) Kajtek, warszawski szpak (1958)
9.) Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla (1960) – historia malarza, który chciał namalować szczęśliwego motyla, jednak ten nie do końca wie co jest mu do szczęś

Sprawdź również:

Dodaj komentarz jako pierwszy!