Iwan Turgieniew

Iwan Siergiejewicz Turgieniew był rosyjskim powieściopisarzem, autorem opowiadań, poetą, dramaturgiem, tłumaczem i popularyzatorem literatury rosyjskiej na Zachodzie.
Jego pierwszą ważną publikacją był zbiór opowiadań „Szkice sportowca” z 1852 roku. Książka ta, była kamieniem milowym rosyjskiego realizmu. Jego powieść „Ojcowie i synowie” wydana dziesięć lat później uważana jest zaś za jedno z najważniejszych dzieł XIX-wiecznej literatury pięknej.
Iwan Siergiejewicz Turgieniew urodził się 9 listopada 1818 roku w Oryolu w Rosji w rodzinie szlachetnych rosyjskich rodziców: Sergiusza Nikołajewicza Turgieniewa i Warwary Pietrowny Turgieniewej (z domu Lutowinowej). Iwan i jego bracia, Mikołaj i Siergiej, byli wychowywani przez matkę. Była ona bardzo wykształconą, ale autorytarną kobietą. Otaczała ona swoich synów zagranicznymi guwernantkami, dzięki czemu Iwan biegle władał trzema językami obcymi: francuskim, niemieckim i angielskim. Ojciec spędzał z rodziną niewiele czasu i choć nie był do nich wrogo nastawiony, to jego nieobecność raniła uczucia Iwana. Ich relacje opisuje autobiograficzna powieść „Pierwsza miłość”. Gdy Iwan miał cztery lata, rodzina odbyła podróż po Niemczech i Francji. W 1827 roku Turgieniewowie przenieśli się do Moskwy, aby zapewnić dzieciom odpowiednie wykształcenie. Po ukończeniu standardowej szkoły Turgieniew studiował przez rok na Uniwersytecie Moskiewskim. Następnie zaś przeniósł się na Uniwersytet Petersburski, gdzie studiował w latach 1834-1837. Koncentrował się na klasyce, literaturze rosyjskiej i filologii. W tym czasie zmarł na kamicę nerkową jego ojciec, a następnie na epilepsję młodszy brat Siergiej. W latach 1838-1841 Iwan studiował filozofię i historię na uniwersytecie w Berlinie. Następnie wrócił do Petersburga, aby zdać egzamin magisterski. W 1841 roku Turgieniew rozpoczął karierę w rosyjskiej służbie cywilnej i przez dwa lata (w latach 1843-1845) pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.
Wczesne próby literackie Turgieniewa, wiersze i szkice wskazywały na geniusz i były pozytywnie oceniane przez Wissariona Bielińskiego, ówczesnego czołowego rosyjskiego krytyka literackiego. W drugiej połowie życia Turgieniew nie przebywał zbyt często w Rosji. Mieszkał najczęściej w Baden-Baden, albo w Paryżu. Turgieniew nigdy się nie ożenił, ale miał kilka romansów z chłopkami pańszczyźnianymi pracującymi dla jego rodziny, z których jeden zaowocował narodzinami nieślubnej córki- Paulinette.
Turgieniew w swoich dziełach reprezentował bardziej społeczny aspekt ruchu reformatorskiego. Był uważany za agnostyka. Turgieniew niekiedy odwiedzał również Anglię. W 1879 roku Uniwersytet Oks