Jan Długosz

Opiekun merytoryczny: Marek Lepczak

Czytaj więcej

J a n D ł u g o s z

polski kronikarz i historyk, urodził się pierwszego grudnia tysiąc czterysta piętnastego roku w Brzeźnicy, aktualnie położonej w powiecie łódzkim, z herbu Wieniawa jednak dokładny dzień tych urodzin nie jest do końca znany.

Ze względu na to, że jego ojciec walczył w Bitwie pod Grunwaldem i otrzymał starostwo brzeźnickie, Jan wychowywał się w średniozamożnej, ale jednak rodzinie szlacheckiej. Aby odróżnić się od innych braci, z których wszyscy nosili imię Jan, Jan Długosz, którego dotyczy to wypracowanie podpisywał się jako „Jan Długosz Starszy”. Łącznie miał jedenaścioro rodzeństwa, w tym właśnie trzech braci o tym samym imieniu, z których przeżył tylko jeden, i dziewięć sióstr.

Młody Jan swój cykl kształcenia rozpoczął od nauczenia się rachunków, pisania i czytania w szkółce parafialnej w Nowym Korczynie, gdzie jego ojciec był starostą. Drugim etapem była już Akademia Krakowska do której zapisał się w wieku trzynastu lat na wydział sztuk wyzwolonych. Nie ukończył jej jednak, gdyż z powodów finansowych rzucił studia i następnie został zatrudniony jako notariusz w kancelarii biskupa Zbigniewa Oleśnickiego. Potem pracował będąc sekretarzem, a wreszcie też jako kanclerz. W tysiąc czterysta trzydziestym szóstym Długosz został mianowany na kanonika krakowskiego.

Kiedy jego pracodawca umarł, Jan Długosz został opiekunem synów króla Kazimierza Jagiellończyka: Kazimierza, Władysława, Aleksandra, Zygmunta, Fryderyka i Jana Olbrachta. Należał także do grupy ekspertów królewskich, którzy opracowywali dla monarchy argumenty prawne, historyczne i propagandowe na użytek sporów dyplomatycznych z zakonem krzyżackim i Piastami mazowieckimi. Wkrótce król zaangażował Długosza także do misji dyplomatycznych. Kronikarz brał udział na przykład w negocjacjach pokojowych z zakonem krzyżackim. Dzięki temu brał udział także w wielu poselstwach za granicę, między innymi w tysiąc czterysta czterdziestym dziewiątym roku w poselstwie do Rzymu czy w tysiąc czterysta siedemdziesątym ósmym roku do Wyszegradu. Jednego ze swoich podopiecznych, Władysława II Jagiellończyka poprowadził nawet w Pradze na koronację, jednak kiedy zostało mu zaproponowane stanowisko arcybiskupa praskiego – odmówił. Nalegany przez Kazimierza Jagiellońskiego zgodził się, aby zostać arcybiskupem lwowskim, jednak zatwierdzenie papieskie, które zezwalałby na objęcie tego stanowiska przyszło zbyt późno, bo już po śmierci Długosza. Zmarł on dziewiętnastego maja tysiąc czterysta osiemdziesiątego roku (19.05.1480r.) w Krakowie. Trzysta lat późnie

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

by czytać dalej, podaj adres e-mail!

Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(

Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta

Dołącz do Panda Genius i czytaj bez limitu!

Podaj poniżej swój adres e-mail

Wyrażam zgodę na otrzymywanie od EDU Games S.A., ul. Nowopogońska 98, 41-250 Czeladź, NIP: 6252475036, KRS: 0000861152, REGON: 387109330 (dalej jako "Administrator") newslettera, czyli informacji o tematyce związanej z edukacją i szkolnictwem oraz ofert handlowych lub/ i reklamowych za pośrednictwem komunikacji e-mail i telefonicznej. Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do otrzymywania newslettera lub/i ofert. Podstawa prawna przetwarzania danych to wyrażenie zgody, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a. RODO. Twoje dane będą przechowywane o momentu wycofania zgody. Masz prawo do dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, prawo do przenoszenia danych, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego. Masz prawo wycofać swoją zgodę w dowolnym momencie, bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem. Wycofanie zgody jest możliwe poprzez kontakt z Administratorem na adres e-mail: [email protected] lub naciśniecie przycisku "wypisz się" znajdującego się w wiadomościach e-mail od nas.

Rozwiń

"; ej jego szczątki zostały przeniesione z katedry wawelskiej do Krypty Zasłużonych na Skałce.

Za życia był fundatorem wielu kościołów, np. w Kłobucku lub w Raciborowicach, ale przede wszystkim autorem wielu publikacji historycznych. Dzięki niemu mamy opisane dzieje naszej ojczyzny od najwcześniejszych lat aż do roku 1480 spisane w znakomitym dziele pod tytułem: „Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae”, czyli tłumacząc „Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego”, skończonym zaledwie kilka miesięcy przed śmiercią.
W tym dziele jest zawarty unikatowy dokument przedstawiający dokładny obraz ziem polskich z tamtego okresu. W tym dziele bardzo jest uwidocznione to, jak dobrym geografem był autor.

Jego dzieło przez lata było dogłębnie badane i choć początkowo było bardzo krytycznie oceniane między innymi przez Aleksandra Brücknera, teraz uznaję się ją za bardzo wartościową i godną dalszych badań. Niestety apel o utworzenie na Uniwersytecie Krakowskim katedry historii dla osoby, która kontynuowała by dzieło historyka Długosza został odrzuciny i nie zrealizowany.

Innymi utworami Jana Długosza Starszego są:

1.) Dzieło wydane w języku niemieckim, pod nazwą: „Banderia Prutenorum oder die Fahnen des deutschen Ordens und seiner Verbundeten, welche in Schlachten und Gefechten des 15 Jhr. eine Beute der Polen wurden” co po polsku zostało nazwane „Sztandary wojsk krzyżackich z Prus” i opisuje krzyżackie chorągwie zdobyte pod Grunwaldem.

2.) „Vitae beatissimi Stanislai Cracoviensis episcopi”, czyli „Życie św. Stanisława biskupa krakowskiego”, co jest spisaną historią świętego Stanisławia, biskupa krakowskiego i jednego z głównych patronów Polski.

3.) „Vitae episcoporum Poloniae” – jest to sześć katalogów o łacińskich nazwach powstałych w latach 1464-1478 i przedstawiających polskich biskupów:
1. Vitae episcoporum ecclesiae… Vratislaviensis;
2. Vitae episcoporum Vladislaviensium;
3. Vitae episcoporum Posnaniensium;
4. Vitae archiepiscoporum Gnesnensium;
5. Vitae episcoporum Cracoviensium;
6. Vitae episcoporum Plocensium.

Analizę tych rękodzieł mamy dzięki pracy między innymi Józefa Muczkowskiego, Adama Kłodzińskiego, Antoniego Białeckiego, Ignacego Polkowskiego czy Stefana Rutskiego.

Co do wyglądu kronikarza nie ma dokładnych danych. Piętnastowieczny biograf, opisując go, wspomniał o średnim wzroście, długim i trochę zakrzywionym na końcu nosie oraz nieco zezowatych i żywych oczach.

Sprawdź również:

Jan Długosz

W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania

Dodaj komentarz jako pierwszy!