Jan Lechoń
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Jan Lechoń – Biografia
Jan Lechoń, a tak właściwie Leszek Józef Serafinowicz, urodził się trzynastego marca 1899 roku w warszawskim pałacu Teppera znajdującym się przy ulicy Miodowej 7. Jego rodzicami byli Maria z Niewęgłowskich herbu Jastrzębiec oraz Władysław Serafinowicz podpisujący się pod herbem Pobóg. Posiadał on dwójkę rodzeństwa – Zygmunta, który w późniejszych latach był pedagogiem i Wacława.
W latach 1907/ 1908 zaczął swoją naukę w warszawskiej szkole im. Stanisława Staszica, która posiadała wówczas polski język wykładowy. W 1911 przeszedł zaś do szkoły im. Emiliana Konopczyńskiego, gdzie to dał się bliżej poznać jako szkolny poeta. Rok po wstąpieniu do szkoły opublikował swój inauguracyjny zbiór wierszy pt. ,,Na złotym polu”. Kolejny swój tomik zatytułowany ,,Po różnych ścieżkach”, zatytułował polskim poecie Leopoldowi Staffowi. To właśnie wtedy zaczął podpisywać swoje dzieła pod pseudonimem Jan Lechoń.
W roku 1916 poeta zdał egzamin maturalny, a następnie wybrał się na studia z zakresu polonistyki na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, tych jednak nigdy nie zakończył. W tym samym czasie był współredaktorem czasopisma młodzieży akademickiej ,,Pro Arte et Studio”. Współzałożył również grupę poetycką ,,Skamander”, której to nazwę sam wymyślił, a także kawiarnię o nazwie ,,Pod Pikadorem”.
Leszek Serafinowicz podczas wojny polsko – radzieckiej (inaczej polsko – rosyjskiej, polsko – sowieckiej bądź polsko – bolszewickiej) pracował w Biurze Prasowym Naczelnika Polski Józefa Piłsudskiego. Był również współtwórcą kabaretu literackiego ,,Pikador”, którego siedziba znajdowała się w współtworzonej przez niego restauracji. W tamtych czasach identyfikował się jako członek Zarządu Zawodowego Literatów Polskich (ZZLP), był generalnym sekretarzem polskiego PEN Clubu. Swoje utwory publikował w tygodniku ,,Wiadomości Literackie”.
Jednym z bardziej debiutanckich dzieł pisarza był tom wierszy ,,Karmazynowy poemat”, który wydał on w wieku 21 lat. Autor stawiał sobie zdecydowanie zbyt wysokie wymagania, przeżywał tzw. niemoc twórczą, a także problemy osobiste. Wiązały się one przede wszystkim z jego biseksualnością, a potem wyłącznie z homoerotyzmem. Te działania stały się podstawą jego zaburzeń depresyjnych, a także nieudanej próby samobójstwa. Lechoń leczył się po niej w szpitalu psychiatrycznym na krakowskim obszarze Batowice, dokąd to przyprowadził go poeta Kazimierz Wierzbiński. Dłuższy czas spędził także w sanatoriach, m.in. w Rabce – Zdrój.
W okresie lat 1926 – 1929 identyfikował się także jako redaktor prześmiewczego pisma ,,Cyrulik Warszawski”. W roku 1927 uczestniczył w sprowadzaniu prochów dramaturga Juliusza Słowackiego do Polski, a także jego pogrzebie na krakowskim Wawelu. Ten oto autor był dla niego najbliższym autorytetem, a czuwanie przy grobie zachowywał on z wielką powagą.
W latach 1930 – 1939 pracował na stanowisku attache ambasady polskiej znajdującej się w Paryżu. Jednym z owoców jego pracy było wystawienie wybitnego baletu Karola Szymanowskiego ,,Harnasie” w Operze Paryskiej. Za jego inicjatywą prawie doszło do premiery
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!