Joanna Chmielewska

Joanna Chmielewska, właściwie Irena Barbara Kuhn – ceniona polska pisarka, autorka powieści sensacyjnych, kryminalnych oraz komedii obyczajowych, a także książek dla dzieci i młodzieży.
Joanna Chmielewska przyszła na świat 2 kwietnia 1932 roku w Warszawie. Początkowo uczyła się w szkole powszechnej w Grójcu. Już w dzieciństwie uwielbiała czytać i marzyła o napisaniu własnej powieści. W 1943 roku została oddana do internatu Sióstr Zmartwychwstanek na warszawskim Żoliborzu, następnie uczęszczała do gimnazjum. Wraz z rodzicami wyprowadziła się na jakiś czas do Bytomia, skąd z powrotem powróciła do Grójca, gdzie podjęła dalszą naukę. Okazało się, że w jej klasie jest jej dawna koleżanka Janka. Dziewczyny bardzo się zaprzyjaźniły. Ta przyjaźń miała duży wpływ na późniejszą twórczość Joanny, ponieważ Janka stała się pierwowzorem postaci kilku powieści pisarki. Chmielewska tworząc bohaterów swoich powieści lubiła inspirować się osobami, które znała, wśród takich osób poza jej przyjaciółką znaleźli się również członkowie jej rodziny. Również jedna z jej nauczycielek została opisana w powieści „Zwyczajne życie”.
Uczęszczając do liceum Chmielewska poznała swojego przyszłego męża Stanisława. Jeszcze w szkole średniej Joannę zaczęła interesować architektura, którą Chmielewska wbrew pragnieniom rodziny zaczęła studiować. Studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej rozpoczęła już jako mężatka i ukończyła je w 1954 roku, uzyskując tytuł inżyniera architekta. W 1951 roku urodziła pierwszego syna Jerzego. Pięć lat później na świat przyszedł jej drugi syn Stanisław.
Po studiach pracowała w Samodzielnej Pracowni Architektoniczno-Budowlanej „Blok” a także w Biurze Projektów „Stolica”. Brała również udział w budowie warszawskiego hotelu zwanego „Dom Chłopa”, zaprojektowanego przez Bohdana Pniewskiego przy współpracy z Małgorzatą Handzelewicz-Wacławek. Tematykę z tego okresu możemy odnaleźć w powstałych później powieściach.
W 1958 roku debiutowała na łamach czasopisma „Kultura i Życie”. Jej teksty ukazywały się również w „Kulturze i Sztuce”, były to jednak teksty o tematyce związanej z architekturą. Debiut książkowy miał miejsce w 1964 roku, a debiutancką książką stała się powieść sensacyjna zatytułowana „Klin”.
Od 1970 roku Joanna zajmowała się wyłącznie twórczością literacką. Przełomem w jej twórczości była opublikowana w 1973 roku sensacyjno-humorystyczna powieść pt. „Lesio”. Była to opowieść o niezdarnym pracowniku biurowym, w którym czytelnicy mogli odnaleźć obraz życia biurowego z okres