Józef Mackiewicz
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Józef Mackiewicz herbu Bożawola był polskim pisarzem oraz publicystą. Na świat przyszedł na obszarze Imperium Rosyjskiego, dokładniej w Petersburgu, dnia 1 kwietnia 1902r. Ojciec pisarza, Antoni był przedsiębiorcą, współwłaścicielem firmy importującej wina „Fochts i Spółka”, o matce wiemy natomiast iż nazywała się Maria, pochodziła z rodu Pietraszkiewiczów, Jej miastem rodzinnym był Kraków. Józef był bratem innego słynnego pisarza, Stanisława Cat- Mackiewicza. W 1907r. rodzina przeniosła się do Wilna, będzie to ważne wydarzenie w życiu pisarza. Stanisław w 1910r. rozpocznie naukę w gimnazjum klasycznym im. Winogradowa. Od młodych lat nastawiony będzie patriotycznie, weźmie udział w wojnie polsko- bolszewickiej. Studiował będzie nauki przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim, jednakże studiów o tym profilu nie ukończy. Studiował również w Wilnie na Uniwersytecie Stefana Batorego i prawdopodobnie otrzymał absolutorium. Pracę dziennikarską rozpocznie na początku lat 20. XX w., w wileńskim dzienniku „ Słowo”, gdzie redaktorem naczelnym będzie Jego starszy brat, Stanisław. W życiu prywatnym nie dozna spełnienia, Jego związek małżeński zawarty z Antoniną Kopańską rozpadnie się, z kolejną partnerką Wandą Żyłowską będzie miał córkę, która to córka aż do swojej śmierci będzie zamieszkiwać Wilno. W 1939r. pisarz ożeni się ponownie, wybranką Jego serca będzie pracująca w „Słowie” Barbara Toporska, z którą w 1973r. zawrze ślub kościelny, katolicki. Józef Mackiewicz będzie zadeklarowanym antykomunistą. Napisze kilka wiekopomnych dzieł, jednym z nich będzie „Lewa wolna”. Jest to realistyczna powieść o wojnie polsko- bolszewickiej, Jest to doskonała powieść z bohaterami z krwi i kości, na kartach książki pojawią się politycy i wojskowi którzy odegrali decydującą rolę w tamtych wydarzeniach vide Józef Piłsudski, Julian Marchlewski, W. I. U. Lenin, Michaił Tuchaczewski i inni, w ich usta pisarz wsadzi słowa które rzeczywiście wypowiedzieli. Pozycja ta będzie stanowić ucztę intelektualną dla wszystkich zafascynowanych beletrystyką wojenną. Przed rokiem obchodziliśmy 100 rocznicę bitwy warszawskiej 1920r., dla czytelników którzy nie są orłami z historii, przeczytanie „Lewej…” będzie stanowić szansę na uzupełnienie wiedzy historycznej o tych ważnych wydarzeniach, które przekreśliły marsz bolszewików na Zachód, zatrzymało trockistowską wizję permanentnej rewolucji. Postaci kreślone przez pisarza są niezwykle barwne, ciekawe, chociażby postać czekisty z ziemiańskiej rodziny, który wątpi w sukces rewolucji proletariackiej. Jest w tej książce to co ja jako historyk cenię najbardziej, przedstawienie grozy wojny bez patriotycznego zadęcia, z perspektywy zwykłego, szarego żołnierza. Świetny jest zbiór reportaży „Bunt rojstów” opublikowany w 1938r. ,pisarz obala mit kresów wschodnich II RP jaki wielu z nas nosi w swych umysłach iż było to miejsce gdzie było „sielsko i anielsko”. Po wkroczeniu Sowietów do Wilna pisarz ucieka do Kowna, jednak szybko powraca i zarobkuje jako dziennikarz wileńskiej „ Gazety Codziennej”. W maju 1940r. rząd litewski cenzuruje pisarza, pozbawia prawa publikacji, od 15 VI 1940r. kiedy Wilno na nowo dostało się w ręce Sowietów pracuje na chleb jako drwal oraz woźnica. Po 22 VI 1941r. Niemcy proponują Mu redagowanie pisma w j. niemieckim ale pisarz odmawia złożonej propozycji, za to publikuje w j. polskim w „Gońcu Codziennym” wydawanym przez nazistów antykomunistyczne artykuły. Niezwykle cenię dylogię pisarza na którą składają się dwie prace, „Droga donikąd” oraz „Nie trzeba głośno mówić�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!