Julian Przyboś

Julian Przyboś to jeden z bardziej znanych polskich poetów, który był również eseistą oraz tłumaczem.
Urodził się w dniu 5 marca 1901 r. w Gwoźnicy Dolnej pod Strzyżowem. Pochodził z rodziny chłopskiej, a jego rodzicami byli Józef i Helena z Petyniaków, których był piątym dzieckiem.
Studiował literaturę socjalistyczną oraz anarchistyczną.
W roku 1918 wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, w ramach której uczestniczył w akcjach sabotażowych organizowanych przeciw Austriakom. Zaś w okresie: listopad 1918 – styczeń 1919 r. brał udział w obronie Lwowa przed Ukraińcami. W 1920 r. zdał maturę, potem wstąpił do Wojska Polskiego, a następnie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej pod Lwowem i Krasnem. Trafił tam do niewoli, z której udało mu się uciec.
Przyboś studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1920-1923 r. W czasie studiów odtworzył Koło Literacko – Artystyczne wraz z bratem, które następnie przekształcili w Klub Akademicki „Dionizy”. Związał się również z młodymi poetami krakowskimi, nazywającymi się negatywistami.
Po studiach poeta podjął pracę jako nauczyciel w Państwowym Gimnazjum w Sokalu, a następnie w Państwowym Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Leżajsku, z której jednak został zwolniony wobec niepodjęcia obowiązków. Kolejnymi miejscami zatrudnienia był Chrzanów i Cieszyn. W roku 1937 i latach 1938/1939 studiował w Paryżu.
W okresie międzywojennym Przyboś współpracował z pismami, w których drukowano jego manifesty, m. in. „Zwrotnica” i „Linia”.
Po wybuchu II wojny światowej poeta przeprowadził się do Lwowa, gdzie otrzymał pracę w bibliotece Ossolineum. Został członkiem Komitetu Mickiewiczowskiego w 1940 r., a także brał udział w obchodach 85. rocznicy śmierci Adama Mickiewicza. Ponadto był członkiem kolegium redakcyjnego pisma „Nowe Widnokręgi”, a także przystąpił do Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy. Warto dodać, że współtworzył podręcznik literatury polskiej dla klas 10. szkoły sowieckiej.
W roku 1941 Juliana Przybosia aresztowało gestapo. Dzięki interwencji żony został uwolniony i w kolejnych latach był w swojej rodzinnej wsi, gdzie pracował na roli.
W sierpniu 1944 r. do Rzeszowa wkroczyła Armia Czerwona, co skłoniło Przybosia do włączenia się do budowy „władzy ludowej” i skontaktowania się z delegatami Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Został on również członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie, gdzie mianowano go kierownikiem Wydziału Informacji i Propagandy.
Poeta przeniósł się do Lublina i wstąpił do Krajowej Rady Narodowej, zaś w październiku 1944 r. został zastępcą przewodniczącego Komisji Oświaty KRN. Został również prezesem Związku Zawodowego Literatów Polskich. W styczniu 1945 r. przeprowadził się do Krakowa i zapisał się do Polskiej Partii Robotniczej.
Przyboś w latach 1947-1951 był dyplomatą w Szwajcarii, a następnie został dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej w Kr