Luigi Pirandello

Luigi Pirandello był włoskim dramaturgiem, powieściopisarzem, poetą i autorem opowiadań. Były one największym dorobkiem były jego sztuki. W 1934 roku został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla „niemal magiczną moc przekształcania analizy psychologicznej w dobry teatr”. Pirandello był włoskim nacjonalistą. W umiarkowany sposób popierał również faszyzm. Ukazał to oddając swoją nagrodę Nobla rządowi faszystowskiemu, aby przetopił go na potrzeby kampanii abisyńskiej. Twórczość Pirandella obejmuje między innymi powieści, setki opowiadań i około 40 sztuk teatralnych, z których część napisana jest w języku sycylijskim. Tragiczne farsy Pirandella są nierzadko postrzegane jako prekursorzy teatru absurdu.
Pirandello urodził się 28 czerwca 1867 roku we wsi Cobh na ubogim przedmieściu Girgenti w południowej Sycylii. Pochodził z tzw. rodziny z wyższych sfer. Jego ojcem był Stefano Pirandello, a matką Caterina Ricci Gramitto.
Pirandello uczył się w domu. Bardziej jednak od nauki interesowały go baśnie i legendy, z pogranicza popularności i magii Opowiadała mu je jego starsza służąca Maria Stella. Mając dwunaście lat napisał swoją pierwszą tragedię. Później za namową ojca zapisano go do szkoły technicznej. Ostatecznie jednak Pirandello wybrał studia humanistyczne w ginnasio. W 1880 roku rodzina Pirandello przeprowadziła się do Palermo. Tam właśnie, w stolicy Sycylii, Luigi ukończył szkołę średnią. Rozpoczął również wtedy nałogowe czytanie nałogowo. Czytał przede wszystkim dzieła XIX-wiecznych poetów włoskich. Również w tym okresie rozpoczął pisanie swoich pierwszych wierszy. Również wtedy zauroczył się w swojej kuzynce Linie.
Pirandello zapisał się około roku 1886 na Uniwersytet w Palermo na wydziały prawa i literatury. Kampus w Palermo, a szczególnie Wydział Prawa, był w ówczesnym czasie centrum szerokiego ruchu, który ostatecznie przekształcił się w Fasci Siciliani. Mimo iż Pirandello nie był jego aktywnym członkiem to łączyły go bliskie więzy przyjaźni z jego czołowymi ideologami. W 1887 roku ostatecznie wybrał studia na Wydziale Literackim i przeniósł się do Rzymu, aby je kontynuować. W marcu 1891 roku Pirandello uzyskał tytuł doktora filologii romańskiej. Zdobył go za rozprawę na temat dialektu Agrigento: „Dźwięki i rozwój dźwięków w mowie Craperallisa”.
W 1893 roku Pirandello napisał swoje pierwsze poważne dzieło. Była to „Marta Ajala”. Rok później zaś wydał swój pierwszy zbiór opowiadań „Amori senza Amore”. W tym samym roku również poślubił Marię Antoniettę Portulano. Mięli oni troje dzieci: dwóch synów: Stefano i Fausto o