Marek Hłasko

Marek Hłasko- urodził się 14 stycznia 1934 roku w Warszawie, zmarł 14 czerwca w Wiesbaden- wybitny polski pisarz, przedstawiciel młodego pokolenia pisarzy, po II wojnie światowej, był również scenarzystą filmowym.

Biografia:
Urodził się w Warszawie w 1934, w urzędniczej rodzinie, jego rodzice jednak rozwiedli się ze sobą podczas gdy Hłasko miał ledwie 3 latka, czyli w roku 1937. Jego ojciec zmarł, podczas wojny w 1939 roku. Jak sam później pisał, przeżycia wojenne odcisnęły na nim wielkie, piętno i to one są powodem, dlaczego jego opowiadania zawsze muszą kończyć się tragicznie. Podczas wojny sytuacja materialna matki i syna pogorszyła się, jednak Hłasko uczęszczał do szkoły, jednak wszelkie dokumenty świadczące o jego edukacji, zostały spalone. Od roku 1945 do roku 1950, próbował uczyć się w wielu szkołach, jednak najczęściej, albo sam je porzucał, albo był z nich wyrzucany, najczęściej za demoralizację młodzieży i lekceważenie przepisów szkolnych. W jego biografiach możemy odnaleźć zdania mówiące o tym, że Hłasko nie przepadał za szkołą, bardzo często był w nich poniżany, inni chłopcy próbowali imponować mu siłą i dorosłością, na co on odpowiadał agresją, nie tylko wobec rówieśników, ale również wobec nauczycieli, dlatego nigdy nie był dobrym uczniem. Gdy miał 16 lat, ukończył kurs prawa jazdy i zaczął kierować ciężarówkami. W ciągu najbliższych 3 lat, kilkanaście razy zmienił pracę, a za niestawienie się na miejsce pracy, został skazany na obowiązkową pracę oraz potrącenia z pensji. W tym okresie, aby wyrwać się od nudnej pracy, zaczął pisać opowiadania. Przy okazji został korespondentem polowym ,,Trybuny Ludu”. Za namową Stefana Łosia, Hłasko nawiązał kontakt z działaczami Związku Literatów Polskich. Od 1953 do 1954 roku, wydawał w odcinkach swoje opowiadania, które ukazywały się w dzienniku ,,Sztandar Młodych”. Bardzo szybko zyskał sławę, jako młody i zdolny artysta. Zakochany był w nim Jerzy Andrzejewski. Rozgłos zyskał nie tylko dzięki swojemu oryginalnemu stylowi pisania, ale również poprzez swój odmienny styl bycia i ubierania się. Bardzo szybko stał się legendą, młodym romantycznym buntownikiem, symbolem nowego pokolenia, które mimo siły fizycznej, było skłonne popadać w melancholię i depresję. W roku 1958 wyjechał do Paryża, gdzie zachodnia prasa nazwała go polskim Jamesem Deanem. W tym momencie stał się rozpoznawalnym pisarzem nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Następnie podróżował do Włoch i do Niemiec. Napisał i wydał ,,Cmentarze”, których wymowa była jawnie antykomunistyczna, to wydarzenie wywołało w kraju nagonkę pr