Maria Kuncewiczowa

Maria Kuncewiczowa z domu Szczepańska urodziła się 30 października 1895 roku w Samarze, a zmarła 15 lipca 1989 roku w Lublinie. To polska pisarka i wykładowczyni na Uniwersytecie w Chicago. Była córką Adeliny z domu Dziubińskich oraz Józefa Szczepańskiego, dyrektora w płockim Gimnazjum Polskim.
W wieku jedenastu lat została oddana na pensję do pani Aspis, gdzie uczyła się przez sześć lat. Zadebiutowała jako pisarka opowiadaniem pt. „Bursztyny” w 1918 roku, a swoją pierwszą książkę „Tseu – Hi, władczyni bokserów” opublikowała w 1926 roku. Był to szkic historyczny stworzony z myślą o młodzieży dotyczący cesarzowej Cixi.
W 1913 roku wraz ze swoją matką wyjechała do Nancy we Francji, gdzie przez rok studiowała literaturę francuską. Po swoim powrocie do polski zajęła się studiowaniem filologi polskiej na krakowskim Uniwersytecie Jagiellońskim na wydziale filozoficznym. W rok przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości przeprowadziła się do Warszawy, gdzie kontynuowała studia i pracowała jako tłumaczka w tamtejszym Ministerstwie Spraw Zagranicznych.
W 1921 roku pobrała się z poznanym eseistą, prawnikiem i politykiem – Jerzym Kuncewiczem, a w rok później urodziła mu syna Witolda. Narodziny dziecka stanowiły dla niej inspirację do napisania książki pt. „Przymierze z dzieckiem”, w której przedstawiła nowe, dosyć przekorne, spojrzenie na kobietę i macierzyństwo (więź z dzieckiem przedstawiła tam jako coś, co kobieta musi w sobie wypracować). Zbiór ten pokazuje dojrzałe pisarstwo Marii Kuncewiczowej, jak na przykład umiejętność psychologicznego wglądu w duszę kobiety, przekonanie o wpływie psychologicznej przeszłości człowieka na teraźniejszość, czy też niecofanie się przed literacką obróbką motywów fizjologicznych. Za kontynuację „Przymierza z dzieckiem” można uznać jej mikropowieść „Twarz mężczyzny”, która opowiada o wpływie erotyzmu na rozwój duszy kobiety.
Przez następne lata Maria pisała rozmaite powieści, felietony, a także opowiadania. Publikowała swoje teksty na łamach takich tygodników, jak „Kobieta współczesna”, „Wiadomości literackie” czy też „Bluszcz”.
W roku 1924 została członkiem PEN – Clubu, czyli międzynarodowego stowarzyszenia pisarzy, które zajmowało się promocją przyjaźni i intelektualnej współpracy pomiędzy pisarzami z całego świata. Uczestniczyła w kongresach tego stowarzyszenia m.in. w Paryżu i Pradze.
W latach 1927 – 1939 zamieszkała z całą swoją rodziną w Kazimierzu Dolnym. W tym samym czasie zmarła matka pisarki, która była inspiracją do stworzenia