Maria Rodziewiczówna
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Maria Rodziewiczówna
Drodzy państwo, dzisiaj w naszym studio będziemy gościć kustosza z muzeum, w którym znaleziono gazetę z wywiadem z panią Marią Rodziewiczówną oraz profesor Anną Majewską – znawcę literatury z epoki pozytywizmu. Opowie nam o życiu, karierze pani Marii Zapraszam, posłuchajmy!
Maria Rodziewiczówna polska pisarka z epoki pozytywizmu, żyła w latach 1864 – 1944. W jej utworach poruszała religijność, patriotyzm, ojczyzna i inne ważne tematy. Pisała dużo nowel, powieści. Jako że jesteśmy na wizji, nie chcę i nie będę przeciągać. Zapytajmy naszego gościa.
– Pani profesor, największe dzieło Pani Marii Rodziewiczówny to…
– Tak; jeśli chodzi o największe dzieło, to „Dewajtis”, „Magnat”, „Wrzos”, „Atma”, „Lato leśnych ludzi”…
– … dobrze, nie wiedziałam, że aż tyle można wymienić.
– Tak, pani redaktor, ja jako kustosz muzeum Pani Rodziewiczówny spotkałem się z wieloma dziełami i naprawdę nie mógłbym odpowiedzieć na to pytanie.
– O nie wiedziałam; ale, jak państwo myślą, czy jej utwory, książki, powieści i inne dzieła miały jakiś ważny przekaz, czy było to, jakieś opowiastki o tym i o tamtym?
– Tak, ja widzę w tym głęboki przekaz, jak już mogliśmy wysłuchać w materiale z początku naszego spotkania – tak, oczywiście w jej powieściach można doszukać się tak ważnych tematów, jak ojczyzna, religijność, szlachectwo i mieszczaństwo.
– A teraz może pan Kasztelan, jak już wiemy jest kustoszem w muzeum poświęconym Rodziewiczównie, opowie trochę o rodzinie pani Marii Rodziewiczówny.
– Z chęcią opowiem, bo jest to naprawdę ciekawa postać. Pochodziła z rodziny ziemiańskiej herbu Łuk. Miała naprawdę trudne dzieciństwo, bo jej rodzice, jeszcze przed urodzeniem małej Maryśki zostali zesłani na Syberię, ale pozwolono matce urodzić dziecko i pojechać na Syberię później. Zaopiekowali się nią dziadkowie ze strony matki, później daleka krewna matki. W 1871 rodzina osiedliła się w Warszawie i tam też uczęszczała do pensji (czyli prywatnej szkoły) mała Maria.
– Naprawdę jej dzieciństwo nie należało do najłatwiejszych.
– Szczerze mówiąc ja też nie wiedziałam, że tak trudne było jej dzieciństwo, mimo iż jestem profesorem tejże epoki.
– Dziękuję, za komentarz, Pani profesor. Doskonale wiemy, że pisarka, żyła w okresie wojennym, opowie nam coś Pani właśnie o tym okresie pod względem kariery, a później pan kustosz powie nam od innej strony.
– Chętnie; napisała między innymi: „Czarny chleb”, „Bajka o głupim Marcinie”, „Jezioro”, „Starzec”, „Znachor”, „Myśl” i jeszcze wiele nowel, ale nie tylko zajmowa�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!