Michael Ende

Michael Ende swoją historię zaczął 12 listopada 1929 roku w urokliwej bawarskiej miejscowości – Garmisch-Partenkirchen. Dziś to miejsce znane jest nam przede wszystkim z odbywającego się tam Turnieju Czterech Skoczni. Ende jednak nie palił się do zostania narciarzem. Wybrał podobną drogę jaką podążał jego ojciec. Mianowicie obydwoje wybrali ścieżkę artystyczną. Jego ojciec Edgar Ende był malarzem – cenionym surrealistą. Gdy Michael miał zaledwie dziesięć lat wybuchła wojna. Okropny czas który zrujnował psychikę tego małego chłopca. Niedługo po tym został świadkiem bombardowania Hamburga. Podczas tych traumatyczne doświadczeń zaczął czytać wiersze niemieckiego przedstawiciela romantyzmu – Novalisa. Była to miłość od pierwszego słowa. Wraz z końcem wojny na ojca Michaela spadła wielka tragedia. Ponad 250 jego dzieł i pracownica spłonęło w pożarze w Monachium. Malarz zaś został wzięty do amerykańskiej niewoli. Michael, który zaznał nazizmu rozpoczął działalność podziemną. Gdy nadszedł kres wojny chłopak mógł kontynuować naukę w szkole średniej. Z tym wydarzeniem wiąże się pewna historyjka. Edukacje opłacili rodzice dziewczyny, w której się podkochiwał. Wszystko stało się po to, aby młodych zakochanych rozdzielić. Ende miał ciężką decyzję, jednak bardziej kochał poezje niż trzy lata starszą dziewczynę. Zainspirowany zaczął czytać więcej niemieckiej twórczości oraz stawiał pierwsze kroki we własnym pisaniu. Inspirował się twórczością dadaistów i ekspresjonistów. Michael przez pewien czas pragnął zostać aktorem. Po tej decyzji czekała go masa rozczarowań. Napisał scenariusz, którego nigdy nie odegrano. Uczenie się tekstu sprawiało mu wiele problemów a role nie odpowiadały mu. Jednym słowem aktorstwo nie sprawiało mu tyle radości, ile wymagał. Do 1950 uczył się w szkole aktorskiej Otto Falckenberga w Monachium. Wtedy miał na celu przygotowanie do kariery dramaturga, ponieważ aktorstwo niebyło jego przewodnim planem. Po zakończeniu nauki występował na deskach różnych teatrów regionalnych. Jednak jego zamiłowanie do twórczości poetyckiej sprawiało, że zamiast udoskonalać swoje umiejętności na scenie pisał własne utwory. „Kuba Guzik” to debiutancka powieść Michaela Enda. Autor do dziś wspomina chwile pisania jako przygodę bez planu. Z każdym kolejnym zdaniem on sam dowiadywał się jakie przygody spotkają postaci. Proces ten porównał do pracy malarza, który czasem z niewielkiej plamki zrobi wielkie dzieło. Pomimo wątpliwości wydawców co do długości premiera odbyła się w 1960 roku dzięki firmie K. Thienemann Verlag. W książce możemy ujrzeć wiele inspiracji własnym życiem autora. Niedługo po pojawieniu się w bibliotekach lektura zyskała wielu zwolenników. Rok po wydaniu wyróżniono wydawnictwo nagrodą Deutscher Jugendliteraturpreis za najlepszą książkę dla dzieci i młodzieży. Byłą to wielka motywacja i wyróżnienie, ale op