Michaił Bułhakow
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Michaił Afanasjewicz Bułhakow urodził się w dniu 15 maja 1891 roku w Kijowie jako pierwsze dziecko profesora kijowskiej Akademii Duchownej – Afanasija Iwanowicza Bułhakowa oraz prowadzącej kijowską stancję dla dzieci, które wyjeżdżały na studia do Kijowa – Warwary Michajłowny. Pochodził z wielodzietnej rodziny, miał sześcioro rodzeństwa i był wśród nich najstarszy. Mimo trudnej sytuacji materialnej i gwałtownej śmierci ojca, rodzina Bułhakowów interesowała się muzyką oraz teatrem. Michaił uczył się w Pierwszym Kijowskim Gimnazjum, a następnie kierunkiem jego kształcenia stała się medycyna na Imperatorskim Kijowskim Uniwersytecie św. Włodzimierza. W 1908r. poznał Tatianę Łappę, córkę saratowskiego naczelnika izby skarbowej. 5 lat później została ona jego pierwszą żoną. 3 lata po ślubie udało mu się ukończyć studia i został zmobilizowany do armii wojskowej. Skierowano go do miejscowości Nikolskoje, znajdującej się w guberni smoleńskiej, gdzie prowadził wraz ze swoją pierwszą żoną polowy szpital. W ciągu roku przyjęli tam ponad 15 tysięcy osób. W roku 1917 został przeniesiony do Wiaźmy. W czasie rewolucji październikowej planował emigrację, lecz ostatecznie postanowił pozostać w swej ojczyźnie. Po demobilizacji wojskowej powrócił do rodzinnego miasta (Kijowa) i rozpoczął tam działalność jako lekarz wenerolog. W 1918r. jego matka wyszła za mąż po raz drugi, za chirurga Iwana Woskresieńskiego. W tym czasie Bułhakowowi udało się wyjść z uzależnienia od morfiny, na które cierpiał od ponad roku. Trafiał do oddziałów wojskowych walczących stron: bolszewików, Ukraińskiej Republiki Ludowej oraz białych. Na przełomie października i listopada 1919 roku, podczas służby jako lekarz wojskowy 3. Tieriekskiego Pułku Kozackiego, ewakuował się na północ Kaukazu i finalnie znalazł się we Władykaukazie. W tym miejscu na początku 1920 roku rozpoczął pracę w roli dziennikarza. Porzucił zawód lekarza na rzecz kariery pisarskiej. Z jego utworów do dziś zachowało się niewiele. Tworzył głównie sztuki teatralne: „Synowie mułły”, „Samoobrona”, „Bracia Turbinowie”, „Paryscy komunardzi” i „Wiarołomny tata”. W swojej twórczości poruszał liczne tematy polityczne oraz aspekty rosyjskiej historii. Komentował przede wszystkim działania ówczesnego rządu, cenzurę w Związku Radzieckim, a także emigrację, rewolucję październikową i wojnę domową. W marcu 1920 r. chorował na tyfus. W roku następnym przeniósł się do Moskwy, gdzie pracował jako reporter, kronikarz i urzędnik w systemie oświaty. Pisał także felietony do wielu czasopism. Jego debiutem literackim stały się autobiograficzne „Notatki na mankietach”, które do dziś zachowały się jedynie w niewielu fragmentach. W 1924r. stworzył „Diaboliadę” oraz „Białą gwardię” . Te dwa utwory po opublikowaniu w gazecie „Rossija” spotkały się z dużą falą krytyki. Twórczość artysty została uznana przez sporą część społeczeństwa za niepoprawną politycznie. Oprócz negatywnych emocji dzieła artysty spotykały się także z entuzjazmem i dużą aprobatą. Następnie stworzył opowiadanie pt. „Morfina” i „Zapiski młodego lekarza”. W tych utworach opisał swoje doświadczenia związane z zawodem medycznym oraz ciężkim uzależnieniem. W związku z dużym brakiem pieniędzy Bułhakow chwytał się wielu profesji. Był konferansjerem w niewielkim teatrze, pracownikiem gazety „Raboczij”, a także reporterem „Torgowo-Promyszliennogo Wiestnika”. Między pracą kontynuował pisanie kultowych „Notatek na mankietach”. W latach 1924–1925 powstały jego dwa utwory w klimacie science-fiction: „Fatalne jaja” oraz „Psie serce”. Od tamtego momentu Michaił Bułhakow był inwigilowany przez tajną policję GPU (później NKWD). Wiadomość o śmierci matki miała znaczący wpływ w jego dziełach. Powieść „Biała gwardia” stała się pomnikiem pamięci jego rodzicielki. Na bazie tego utworu powstał dramat „Dni Turbinów”, który w latach 1926–1929 był grany w Moskiewskim Teatrze Artystycznym, a potem ponownie wrócił na deski teatralne od 1932 roku po interwencji Józefa Stalina. Oprócz bycia wybitnym pisarzem był także utalentowanym aktorem, dlatego niejednokrotnie służył jako zastępstwo w Klubie Pickwicka i odegrał tam liczne role. Na początku lat dwudziestych XX wieku Bułhakowowie dostali
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!