Michał Choromański

Michał Choromański – urodził się 22 czerwca 1904 r. w Jelizawietgradzie (na terenach dzisiejszej Ukrainy) zmarł w 24 maja 1972 r. w Warszawie – był polskim pisarzem i dramaturgiem, został laureatem Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury. Był synem medyka Konstantego Choromańskiego, (który zginął w 1918 r. w Kijowie na skutek wybuchu bomby) oraz Aleksandry. Po śmierci jego ojca Choromański musiał iść do pracy, by utrzymać swoją siostrę, matkę i siebie. W tym czasie zajmował się m.in. nauczycielstwem rysunku, dziennikarstwem oraz był pomocnikiem piekarza. W tamtym czasie interesował się malarstwem oraz tworzył portrety.
W dość młodym wieku zachorował na gruźlicę płuc i kości zaczął wtedy tułaczkę po różnych senatoriach i szpitalach. W tamtym czasie, a dokładnie w 1924 r. wraz z matką i siostrą dotarli do Polski, gdzie studiował pedagogikę i psychologię. Podczas jego pobytu w Zakopanem został zauważony przez Karola Szymanowskiego i Kazimierza Wierzyńskiego, a ten przedstawił wówczas piszącego po rosyjsku Michała Marii Kasprowiczowej, która była wdową po Janie Kasprowiczu. I tak zaczęła się jego kariera. W latach trzydziestych napisał kilka dramatów, a wiosną wyjechał do Szwajcarii gdzie leczył gruźlicę w sanatorium w Leysin. Wynajął on także część willi „Chimera” położonej w Zakopanem. W tym czasie bardzo dużo wyjeżdżał m.in. do Argentyny, Brazylii, a także Afryki Zachodniej.
Po wybuchu II wojny światowej ożenił się ze znaną tancerką i choreografką Ruth Sorel ze względu na tu, że miała żydowskie pochodzenie musieli wraz z Michałem musieli opuścić Polskę. Michał Choromański spędził na emigracji siedemnaście lat na początku w Brazylii następnie w Kanadzie. Żona Michała w Montrealu miała swoją szkołę baletową. W 1957 r. po powrocie do Polski zaczął pracować ze zdwojoną siłą i niemal co roku wydawał nową powieść jednak nie spotykał się z zainteresowaniem krytyków. Gdyby Choromańki dokończył i wydał powieść “ Schodami w górę…” zanim wybuchła II wojna światowa, a także, gdyby nie wyjechał z kraju to prawdopodobnie mógłby uzyskać status sławy. Choromański miał możliwość otrzymać status nawet „polskiego Fuentesa”. Jednak to się nie udało, a sam Choromański czuł się osamotniony i odrzucony. Utwory Michała Choromańskiego to m.in.:
Powieści takie jak:
„Biali bracia”, Wydawnictwo Literacko-Naukowe, wydana w Krakowie w 1931 r.
„Zazdrość i medycyna”, Gebethner i Wolf, wydana w Warszawie w 1933 r.
„Prolegomena do wszelkich nauk hermetycznych”, Pax, wydana w Warszawie z 1958 r.
„Szpital Czerwonego Krzyża”, Wydawnictwo Poznańskie, wydana w Poznaniu w 1959 r.
„Dygresje na temat kaloszy”, Wydawnictwo Poznańskie, wydana w Poznaniu w 1966 r.
„Schodami w górę, schodami w dół”, Wydawnictwo Poznańskie, wydana w Poznaniu w 1967 r.
„Makumba czyli Drzewo gadające”, Wydawnictwo Poznańskie, wydana w Poznaniu w 1969 r.
„Słowacki wysp tropikalnych”, Wydawnictwo Poznańskie, wydana w Poznaniu w 1969 r.
„Kotły bee