Mikołaj Rej z Nagłowic urodził się 4 lutego 1505 roku, a zmarł między 8 września a 5 października 1569. Był on polskim poetą, tłumaczem, prozaikiem renesansowym, a nawet posłem na Sejm I Rzeczpospolitej. Przez wielu czytelników przez długi czas był nazywany „ojcem literatury polskiej”. Był także jednym z ulubieńców szlachty i samego króla Zygmunta I Starego, świetnym gospodarzem, aktywnym działaczem reformacyjnym, ojcem gromadki dzieci. Jest również wspaniałym autorem wielu dzieł takich jak „Żywot człowieka poczciwego”(opublikowana na przełomie 1567/1568 w Krakowie) oraz „Krótka rozprawa między trzema osobami: Panem, Wójtem, a Plebanem” (opublikowana w 1543 również w Krakowie). Ale zacznijmy od samego początku czyli od dzieciństwa. Urodził się na Rusi Czerwonej. Jego rodzice- Stanisław i Barbara od razu widzieli w nim duży potencjał. Niestety dzieciństwa dokładnego nie znamy, jednak warto wspomnieć o jego młodości i dorastaniu. Mikołaj Rej studiował w Krakowie w Akademii Krakowskiej, jednak jak sam później podkreśla nie przykładał się do nauki cytując „poznałem co to dobre towarzystwo”, co później miało ogromny wpływ na jego twórczość. Nie długo później umiera jego ojciec (matka zmarła tuż po porodzie Mikołaja) i można powiedzieć, że młody Rej pozostaje bez niczego. Pozostał w gospodarstwie rodziców i zaczął tworzyć. Warto wspomnieć, że był w nim potencjał, przewyższał inteligencją swoich rówieśników, jednak postanowił zmienić swój charakter i stać się prostym człowiekiem. Chciał w ten sposób zbliżyć się do narodu polskiego. Później pracował wraz z kalwinistą Mikołajem Sieniawskim. Początkowo Rej był chrześcijaninem, później luteraninem, a później kalwinistą. Jak mówią zapiski z tamtych czasów Mikołaj Rej prowadził różnego rodzaju spory zarówno duchowe jak i majątkowe z Kościołem Katolickim. Stwierdził jednak, że nie ma to zbytnio sensu, więc rozpoczął pisać nie do filozofów i wykwalifikowanych ludzi, ale do prostych ludzi. Nie wiadomo dokładnie, czy robił to z dobrego serca czy też dlatego, że przez brak umiejętności pisania po Łacinie, której nie znał. Jego głównym, rozpoznawalnym hasłem jest zdanie „A niechaj narodowie wżdy postronni znają,/ Iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”. Warto dodać, że Rej jest pierwszym polskim pisarzem tworzącym w języku narodowym. Jednym z jego ciekawszych i ważniejszych dzieł to wspomniane wcześniej „Żywot człowieka poczciwego”, w którym to Rej głosi pochwałę życia rodzinnego na wsi. Ideał człowieka poczciwego jest przedstawiony jako wzór do kształtowania postaw. Oczywiście utwór by�
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!
Wystąpił błąd, spróbuj ponownie :(
Udało się! :) Na Twojej skrzynce mailowej znajduje się kod do aktywacji konta
";
� pisany zgodnie z zasadami renesansu czyli postawienie, wywyższenie człowieka ponad wszystko. Dla Reja w tym utworze najważniejsza była rodzina i małżeństwo, ale oczywiście znając Reja jest to wzór utopijny- wyidealizowany, nierealny, ciężki do wykonania. Dla autora najważniejsze w małżeństwie są trzy rzeczy: wzajemna pomoc, odwzajemniona miłość oraz posiadanie dzieci ( i ta ostatnia rzecz była najważniejsza dla Reja). W tekście Mikołaja Reja znajdziemy bardzo dużo zdrobnień i bardzo dużo archaizmów- czyli wyrazów, które były używane kiedyś, a teraz wyszły już z użycia. Co ciekawe inny pisarz też idealizował i przedstawiał świat utopijny- oczywiście jest to dobrze znany Thomas More, który w swoim dziele stworzył całe miasto Utopia, w którym wszystko jest idealne- u Reja motyw małżeństwa jest utopijne.
Drugim ważnym dziełem Mikołaja Reja jest „Krótka rozprawa między trzema osobami: Panem, Wójtem, a Plebanem. Warto dodać, że autor był znany ze swojego poczucia humoru. To widać w tym dziele. Autor przedstawia wizję świata i jego sprzeciwności. Autor używa w tytule metafory- pod postaciami Pana, Wójta i Plebana ukryte są trzy grupy społeczne: szlachta, duchowieństwo i chłopstwo. Rej poprzez humor i karykaturę stara się akcentować potrzebę odnowy Kościoła. Można powiedzieć, że w pewnym stopniu ten utwór jest satyrą, które opisują sytuację ówczesnej Rzeczpospolitej. Utwór pokazuje cechy szlachcica, duchownego i chłopa. Szlachcic jest rozrzutny, łakomy, leniwy, próżny i przekupny. Duchowny jest interesowny, ale też chciwy, leniwy i nieobowiązkowy. Z kolei chłop jest człowiekiem biednym, wystraszonym i wyzyskiwanym przez duchowieństwo i szlachtę.
Podsumowując Mikołaj Rej to bardzo ciekawa i ważna w historii renesansowej literatury polskiej. Nie przez przypadek jest uznawany za jednego z ojców literatury polskiej, bo to on zapoczątkował w Polsce pisanie i tworzenie w języku ojczystym. Oczywiście dla wielu ludzi jest on autorem bardzo kontrowersyjnym i również się z tym zgodzę, ale są cechy, których nie możemy mu odebrać- na przykład tego, że jest ojcem literatury polskiej, tego, że był wspaniałym prozaikiem i humanistą. Przecież to dzięki niemu mamy polskie wiersze, a nie łacińskie. Uważam, że Mikołaj Rej to przykład człowieka, który nie miał łatwo w życiu, a jednak był w stanie stać się człowiekiem wysokiej rangi, bo przecież Zygmunt I Stary nie wziąłby byle kogo na swój dwór. Mikołaj Rej to przykład dla wielu ludzi i każdy powinien go brać za przykład do naśladowania. Nie chodzi o naśladowanie lenistwa i braku chęci do nauki, ale o naśladowanie nie poddawania się i dążenia do upragnionego celu.
i ucz się szybciej!
Dodaj komentarz jako pierwszy!