Niccolň Machiavelli

Niccolò Machiavelli (właściwie Niccolò di Bernardo dei Machiavelli) urodzony 3 maja 1469 we Florencji, zmarł 21 czerwca 1527 roku. Był on jednym z najważniejszych przedstawicieli renesansu, włoskim filozofem, prawnikiem, pisarzem politycznym i dyplomatą, od którego nazwiska powstało pojęcie makiawelizmu przedstawiające postawę, gdzie jednostka może posunąć się do wszystkiego, by osiągnąć swój cel. Znaną maksymą Machiavellego były słowa „cel uświęca środki”. Urodził się jako trzecie dziecko w czasach, gdy Włochy nie tworzyły jeszcze jednolitego państwa, a były podzielone na małe miasta-państwa, więc można przyjąć, że jego narodowością była Florencja. Jego ojciec Bernardo di Niccolò pochodził ze znakomitej rodziny szlacheckiej, z zawodu był prawnikiem, a jego matką była Bartolomea de’Nelli. Machiavelli kształcił się w kierunku humanistyczny, uczył się retoryki, gramatyki i łaciny na Uniwersytecie Florenckim, a w 1494 roku rozpoczął karierę polityczną w II Kancelarii Republiki Florenckiej i odbył wiele podróży dyplomatycznych po Włoszech, we Francji i do Niemiec. Odwiedził wtedy dwór Ludwika XII, Maksymiliana I i Juliusza II, oraz poznał syna papieża Aleksandra VI.
W 1512 roku został zwolniony ze stanowiska, a rok później aresztowany pod zarzutem spisku przeciwko nowym rządom potężnego rodu kupieckiego Medyceuszy we Florencji. Był torturowany, lecz udało mu się udowodnić swą niewinność i uchronić się przed karą. Po opuszczeniu więzienia został zmuszony do przeniesienia się do małej posiadłości w San Casciano, gdzie skupił się na pisaniu traktatów politycznych i stworzył najwięcej dzieł. W tym okresie dwór nie spoglądał na niego łaskawie, lecz w 1520 roku zaproponowano mu opisanie historii swojego miasta.
W wieku pięćdziesięciu ośmiu lat zmarł w 1527 roku we Florencji, a jego ciało pochowano również we Florencji w kościele Santa Croce. Miał żonę Mariette Corsini i sześcioro dzieci.

Machiavelli był głównie znany ze swoich poglądów, które doprowadziły do umieszczenia jego książek w kościelnym Indeksie Ksiąg Zakazanych w 1559 roku. Sytuacja polityczna w Europie ponoć wpłynęła na jego poglądy, a dzięki uczącego go na Uniwersytecie Florenckim Marcello Adrianiego pozyskał on pracę w służbie publicznej. Opisywał on działanie republik, a także królestw, którym wielokrotnie się przyglądał podczas swoich dyplomatycznych podróży. Jego dzieła były studiowane nie tylko przez filozofów, lecz również polityków, jako że głosił on otwarcie, że kłamstwo oraz droga po trupach do celu były dobrym rozwiązaniem. Uważano go za dwulicowego łotra, choć niektórzy twierdzili, że jako pierw