Pierre Marivaux

P i e r r e C a r l e t d e C h a m b l a i n d e M a r i v a u x
Urodził się czwartego lutego tysiąc sześćset osiemdziesiątego ósmego roku (4 II 1688 r.) w Paryżu. Zmarł dwunastego lutego tysiąc siedemset sześćdziesiątego trzeciego roku (12 II 1763 r.). Był francuskim pisarzem, a także dramaturgiem. Francuski komediopisarz piszący na Molierze i uważany za najwybitniejszego komediopisarza.
Dla Comédie – Française i Comédie – Italienne które mieściły się w Paryżu, Pierre pisał komedie. Jego najważniejsze dzieła to Les Fausses Confidences i Le Jeu de l’Amour et du Hasard (Igraszki trafu i miłości). Publikował dużo esejów i nieskończone powieści Kariera wieśniaka i Życie Marianny.
Jego ojcem był Normandczyk który miał najpierw nazwisko Carlet, później Chamblain i ostatnie Marivaux. Z rodziną mieszkał w Limoges i Riom w Owernii, gdzie również się kształcił na adwokata. Kierował tam mennicą.
Działalność literacką rozpoczął bardzo wcześnie. Pierwszą komedię Père prudent et equitable (Ojciec roztropny i sprawiedliwy) napisał, gdy miał osiemnaście lat. Nie publikował jej do roku tysiąc siedemset dwunastego roku (1712 r.). Miał wtedy dwadzieścia cztery lata. Komedia była zagrana przez towarzystwo limuzyńskie. W latach od tysiąc siedemset trzynastym roku do tysiąc siedemset piętnastego roku (1713 – 1715) napisał trzy powieści: Effets surprenants de la sympathie (Nadzwyczajne skutki sympatii), La Voiture embourbée (Powóz ugrzązł), Pharsamon. Jednak pod żadną powieścią się nie podpisał. Jego twórczości nosiły cechy mało poważnej zabawy salonowej. Błahy pamflet Bilbokiet zdobył największy rozgłos.
Podczas pobytu w Paryżu spotkał się ze światem literackim, który zbierał się w salonie pani de Tencin. W świecie literackim gwiazdą był Fontenelle. Pojawiał się tam Monteskiusz, La Motte, Helwecjusz, Piron, duclos i ostatni wodewilista Colle. Towarzystwo zbierające się w salonie pani de Tencin zaangażowane było w spór starożytników z modernistami. Marivaux biorąc w tym udział wybrał Homera. W tysiąc siedemset siedemnastym roku (1717 r.) wydał parodię Iliady. W tym jeszcze roku opublikował powieść Telemach przebrany, która była podobna do przygód Telemaka Fénelona. Otrzymał Obrazki z Paryża, które zredagował je na formę listów do damy. Obrazki składały się z czterech tytułów: Lud, Dobre obyczaje, Burżuazja, Kobiety z towarzystwa. Obrazki zostały podpisane pseudonimem: Teofrast współczesny.
Jak był młody spróbował napisać pięcioaktową tragedię wierszem. W tysiąc siedemset dwudziestym roku (1720 r.) napisał sztukę ” Hannibla „. W utworze wódz kartag