Roald Dahl

Roald Dahl, brytyjski pisarz, scenarzysta i publicysta pochodzenia norweskiego, znany głównie dzięki książkom dla dzieci, takich jak „Charlie i fabryka czekolady”, „Wiedźmy”, „Matylda”, czy „BFG”.

NAJWAŻNIEJSZE INFORMACJE

Roald Dahl urodził się 13 września 1916 roku w Llandaff w Walli. Jego rodzicami byli Norwegowie Harald Dahl i Sofie Magdalene Dahl (z domu Hesselberg), która była drugą żoną Haralda. (Pierwsza żona Haralda Dahla nazywała się Marie Beaurin-Gresser i była Francuzką. Zmarła w 1907 roku, osieracając dwójkę dzieci.) W domu, razem z trójką rodzeństwa, mówił po norwesku. W 1920 roku w wieku 7 lat zmarła Astri, siostra Roalda. Kilka tygodni później, przez zapalenie płuc, zmarł jego ojciec. W tym samym roku urodziła się jego młodsza siostra, Asta.
2 lipca 1953 roku, Dahl ożenił się z amerykańską aktorką Patricią Neal. Ich małżeństwo trwało 30 lat i mieli 5 dzieci. W 1983 roku ożenił się z Felicity Ann d’Abreu Crosland. Pisarz zmarł w 1990 roku na białaczkę i został pochowany z jego ulubionymi rekwizytami, czyli kijami do snookera (gra bilardowa rozgrywana na stole do bilardu angielskiego), burgundem (gatunek wina), ołówkami, czekoladkami oraz piłą tarczową.

SZKOŁA

W wieku 13 lat chłopiec zaczął uczęszczać do Repton School. Nie podobały mu się jednak obecne tam otrzęsiny (przyjmowanie nowych uczniów do społeczności uczniowskiej lub studenckiej), które polegały na pełnieniu przez młodszych chłopców, którzy byli często bici, roli osobistych służących dla chłopców starszych. Według jego biografa (Donalda Sturrocka) doświadczenie przemocy przez Dahla mogło mieć wpływ na jego wczesne życie.
Mimo że Roald Dahl stał się słynnym pisarzem, nikt w szkole nie wróżył mu takiego sukcesu. Wręcz uważano, że nie dość, iż nie miał talentu pisarskiego, to był w tym wręcz beznadziejny. Jeden z jego nauczycieli angielskiego mówił o nim:
„Nigdy nie widziałem nikogo, kto by tak uporczywie pisał wyrazy, które ewidentnie są przeciwieństwem tego, co było zamierzone.”

II WOJNA ŚWIATOWA

W listopadzie 1939 Dahl dołączył do Royal Air Forces jako szeregowy. Po przebyciu 970 kilometrowej trasy z Dar es-Salaam do Nairobi, został przyjęty do treningu lotniczego razem z 16 innymi mężczyznami (z których wojnę przeżyło jedynie 3). Z 7 godzinnym i 40 minutowym doświadczeniem, Roald już latał samodzielnie. Szkolenie dokończył w Iraku.
Ostatecznie został przydzielony do No. 80 Squadron RAF (Dywizjon 80).
19 września 1940 wysłano go na lotnisko 80. Dywizjonu na południu egipskiego miasta Mersa Matruh, od którego był oddalony o 48 kilometrów. Gdy już miał być na miejscu, nie znalazł żadnego lądowiska. Z powodu braku paliwa został zmuszony do lądowania na pustyni. Uderzył podwoziem o głaz, przez co maszyna się rozbiła. Sam również ucierpiał. Miał złamaną czaszkę i zmiażdżony nos. Nawet na chwilę stracił wzrok. Później napisał o tym incydencie w swojej pierwszej opublikowanej pracy.
Ostatecznie okaz