Roman Bratny

Roman Bratny (Roman Mularczyk) – to polski pisarz i prozaik oraz publicysta i scenarzysta filmowy. Urodził się 5 sierpnia 1921 roku w Krakowie, a zmarł 5 listopada 2017 roku w wieku 96 lat. Został pochowany w Panteonie Żołnierzy Walczących na Powązkach w Warszawie. Bratny należał do Pokolenia Kolumbów. Pokolenie Kolumbów (również „pokolenie 1920”) to pokolenie polskich literatów urodzonych ok. 1920 r., którzy dorastali w czasie II wojny światowej. Okres wojny był dla nich ogromnym przeżyciem, które miało wpływ na ich pisarstwo.

1942 r. – Roman Bratny uczęszczał do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty Armii Krajowej. W tym roku został także członkiem konspiracyjnej organizacji polityczno-wojskowej o nazwie „Miecz i Pług”.
1943 r. – Pisarz współpracował z pismem „Kuźnia”
1944 r. – Poeta został współzałożycielem i redaktorem miesięcznika literackiego „Dźwigary”. W tym samym roku Bratny wydał pierwszy tomik literacki „Pogarda” oraz uczestniczył w powstaniu warszawskim. Został schwytany i przewieziony do obozu dla jeńców.
1946-1947r. – W tych latach Bratny studiował na Akademii Nauk Politycznych w Warszawie oraz współpracował z czasopismem „Pokolenie”.
1949 r. – Roman Bratny został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. 1950r. – Pisarz stał się redaktorem tygodnika „Nowa Kultura”i pracował w nim do 1951r.
1955 r. – Bratny został kierownikiem literackim zespołu filmowego „Studio” .
1963 r. – Polski publicysta objął stanowisko zastępcy dyrektora tygodnika „Kultura”i pełnił tę funkcję do 1971r.
1969-1972 – Roman Bratny w tym czasie kierował zespołem filmowym „Kraj”.
1974-1982 – Pisarz pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Powszechnego w Warszawie.

Roman Bratny pisał nowele, wiersze, opowiadania, powieści, sztuki teatralne i scenariusze do filmów. Przedstawiał w nich losy młodzieży warszawskiej, której przyszło dorastać w czasie wojny. Bohaterowie należeli do Armii Krajowej. Pisarz opierał się na faktach historycznych oraz własnych doświadczeniach. W twórczości Romana Bratnego przewijają się liczne wątki „męskich przygód”, a w szczególności myślistwa. Dlatego też w okresie swojej popularności Bratny był traktowany jako swego rodzaju „polski Hemingway”. Pierwszy tom poezji, „Pogarda” wydał w 1944 roku. W jego twórczości często pojawia się motyw wojny i walki.

Do dzieł Romana Bratnego pisanych prozą i wierszem zaliczymy: „Pogarda” (1944 r.), „Ślad” (1946 r.), „Losy” (1948r.), „15 batalionów” (1948r.), „W karty z historią” (1948r.) , „Słowo miliarda” (1949r.), „Człowieku, żyć będziesz” (1951r.), „Głos bomby Ishi” (1953r.), „Ile serce wytrzyma” (1953r.), „Rola główna” (1953r.), „Kryśka Brzytew” (1955r.), „Krok ostateczny” (1955r.), „Wiersze wybrane” (1957r.), „Kolumbowie. Rocznik 20” (1957r.), „Niespokojne tropy. Wrażenia z podróży do ZSRR” (1959r.), „Szczęśliwi torturowani” (1959r.), „Śniegi płyną” (1961r.), „Spacer w ZOO” (1961r.), „Życie raz jeszcze” (1962r.), „Brulion” (1962r.), „Wybór opowiadań” (1963r.), „Historia najnowsza Polski u Antka Półgłówki” (1964r.), „Nauka chodzenia” (1965r.), „Przeszło, nie minęło. Wybór prozy” (1967r.), „Ciągle wczoraj; Ciemięga i inni; Nauka chodzenia” (1968r.), „Przesłuchanie Pana Boga” (1969r.), „Kontrybucja. Opowieści i opowiadania filmowe” (1969r.), „Opowiadania”(1969r.), „Trzech w linii prostej” (1970r.), „Izba tonówdrwina” (1970r.), „Ćwierć