Samuel Beckett

Samuel Beckett (1906-1989) – irlandzki dramaturg, prozaista. Przez lata dzieciństwa i wczesnej dorosłości piszący głównie w języku angielskim, od 1945 roku wydający swoje dzieła w języku francuskim. Jest jednym z twórców tak zwanego teatru absurdów, lubował się w bardzo lekkim, a zarazem niemal groteskowym opisywaniu otaczającego go świata. Jego traumatyczne przeżycia na pewno miały również wpływ na to, że bardzo często pisał o bezsensowności ludzkiej egzystencji, ale o tym nieco później.
Beckett urodził się w rodzinie protestanckiej, co z czasem stanowiło tło do wielu konfliktów w jego rodzinie. Zapiski podają, że traumatyczne sytuacje w domu rodzinnym i śmierć ojca w roku 1933 doprowadziły Samuela do depresji i ostatecznie osiedlenia się w Paryżu, gdzie dochodził do siebie po czarnym okresie swojego życia. „Ukoronowaniem” tej części życia była jedna z najlepszych sztuk teatru absurdu, jaki prowadził Beckett, czyli „Czekając na Godota”, spisana między 1947 a 1948 rokiem, która ukazała się jednak dopiero w roku 1952. Trzy lata później autor dokonał przekładu na język angielski, ta wersja jednak bardzo różniła się od pierwowzoru i nie zyskała już takiego uznania. Beckett zresztą bardzo słynął z tego, że mieszał twórczości obu języków, sprawiając, że czytając czy to nakład w języku ojczystym, czy francuskim, odnosiło się wrażenie, iż czyta się dwie zupełnie inne książki. Wielkim zaskoczeniem dla świata literatury było to, że Samuel za Godota nie otrzymał literackiego Nobla, gdyż wielu stawiało go niemal za pewniaka do otrzymania owej Nagrody.
Ciekawostką, chociaż mało przyjemną, ale ostatecznie ze szczęśliwym finałem, jest sytuacja jaką Beckett przeżył w 1938 roku w Paryżu. W trakcie jednego ze spacerów został on brutalnie napadnięty i ledwo uszedł z życiem. Uratowała go wtedy młoda Francuzka, to było początkiem ich wielkiej miłości, której finał nastąpił jednak dopiero w roku 1961, zawarciem związku małżeńskiego. Przez ponad 20 lat żyli ze sobą w konkubinacie, często jednak stając na krawędzi życia, głównie w czasach wojny, kiedy młody wówczas Beckett balansował na krawędzi Francji i Irlandii. Kiedy Francuzi w trakcie wojny skapitulowali, ten mógł już bez większych przeszkód pozostać w Irlandii, jednak później wstąpił do ruchu oporu Francji.
Beckett był zresztą bardzo mocno zaangażowany społecznie, otwarcie sprzeciwiał się totalitaryzmowi na świecie, w tym w Polsce, otwarcie sprzeciwiał się wprowadzeniu stanu wojennemu w naszym kraju w 1981 roku. Ówczesny stan zdrowia jednak nie pozwalał już Irlandczykowi na specjalną aktywność w zakresie buntu czy strajku, był jednak duchowo zaangażowany w procesy, jakie wówczas w PRLu zachodziły w naszym kraju.
Beckett za życia doczekał się w końcu nagrody Nobla, otrzymał ją w roku 1969, jedn