Stendhal

Stendhal – właściwie Marie-Henri Beyle, który urodził się 23 stycznia 1783 roku w Grenoble. Był francuskim pisarzem, przedstawicielem romantyzmu, prekursorem realizmu w literaturze. Pochodził z urzędniczej rodziny, miał wie młodsze siostry: Paulinę, z którą przez całe życie miał bardzo bliskie relacje oraz Zenaidę. Gdy skończył siedem lat, stracił matkę. Ojciec – Cherubin Beyle, nie umiał odnaleźć się w roli samotnego ojca, w związku z tym te obowiązki wziął na swoje barki dziadek ze strony matki dr Gagnon. W 1792 roku zatrudniono guwernera, którym został jezuicki ksiądz Raillane. W 1796 roku rozpoczął naukę w Ecole Centrale w Grenoble. W 1799 roku Stendhal wyjechał do Paryża na studia matematyczne, które rozpoczął w Ecole Polytechnique. Nie przystąpił do egzaminów, jednak dzięki staraniom kuzyna – Pierre’a Daru został zatrudniony w Ministerstwie Wojny. Zaciągnął się do armii Napoleona, która walczyła we Włoszech. Gdy nastoletni Beyle dotarł do Mediolanu, oczarowała go włoska kultura. W 1801 roku powrócił o Paryża, marzył o tym, że stanie się drugim Molierem. Rozpoczął pierwsze literackie próby, zakochał się w Melanie Guilbert. Postanowił otworzyć sklep, który prosperował słabo, jego coraz trudniejsza sytuacja materialna zmusiła go do powrotu do armii. Gdy skończyły się kampanie w Niemczech I Austrii I powrócił do Paryża, objął stanowisko audytora w Radzie Państwa, a następnie został inspektorem. W 1811 roku we Włoszech został kochankiem Angeli Pietragui. W 1811 rozpoczął podróż po Włoszech, zwiedził Bolonię, Rzym, Neapol, Florencję. To właśnie we Florencji doznał specyficznej niedyspozycji nazwanej później syndromem Stendhala [rodzaj zaburzenia, przejawiającego się przyśpieszonym biciem serca, zawrotami głowy, dezorientacją, a nawet halucynacjami powstającymi u niektórych osób na widok wspaniałości dzieł sztuki i zabytków]. W 1812 roku zaczął pracować nad Historią malarstwa, manuskrypt pracy zagubił podczas ucieczki wojsk napoleońskich spod Moskwy. Książkę odtworzono w 1815 roku i wydano dwa lata później. W 1815 roku rozstał się z Angelą Pietraguą. W 1817 opublikował po raz pierwszy swoje przewodniki – Rzym, Neapol i Florencja pod pseudonimem Stendhal. W 1819 spotkał we Włoszech – Mathildę Dembowski – Włoszkę, żonę polskiego generała Jana Dembowskiego, którą obdarzył nieodwzajemnionym uczuciem. Ta niespełniona miłość była inspiracją do napisania dzieła O miłości. W 1821 został oskarżony o szpiegostwo i był zmuszony opuścić Mediolan i rozstać się z Mathilde’ą. Debiut literacki Stendhala był w roku 1814, wydał O Haydnie. Skończyło się skandalem, gdyż autora posądzono o plagiat. W 1821 z powodó