Tadeusz Breza

Tadeusz Breza – urodził się 31 grudnia 1905 roku ( niedziela )w Szekeryncach na Wołyniu. Jego znak k zodiaku , to Koziorożec.Był powieściopisarzem , eseistą, a także dyplomatą w służbie II Rzeczypospolitej Polskiej oraz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Był siostrzeńcem Marii Jehanne Wielopolskiej .Po wojnie jego rodzina przeniosła się do Poznania. Po ukończeniu I Liceum Ogólnokształcącego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu w 1926 roku zdał maturę i tam na Uniwersytecie Poznańskim rozpoczął studia prawnicze. W belgijskim miasteczku Lophen wstąpił do zakonu z którego został wydalony . Gdy wrócił do kraju rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim , gdzie słuchał wywiadów między innymi W. Tatarkiewicza i T. Kotarbińskiego. Studia te ukończył w Londynie. W latach 1929-1932 przebywając w Anglii pełnił funkcję sekretarza prasowego.Dzięki pracy w ambasadzie miał możliwość wielu podróży po Europie .Odbył także podróż na Kubę , gdzie osobiście spotkał się z Fidelem Castro , a swoje wrażenia i przede wszystkim błyskotliwe , przepojone entuzjazmem obserwacje spisał w ” Listach hawańskich ” W latach 1933-1937 pracował w warszawskim „Kurierze Porannym”. Kierował także „Młodym Teatrem”. W czasach II wojny światowej działał w ruchu oporu. W 1955 roku został oznaczony . Był dyplomatą między innymi w placówkach w Rzymie i Paryżu jednak nie mając satysfakcji z pracy dyplomaty postanowił całkowicie poświęcić się literaturze. W latach. 1945 – 1946 był kierownikiem Teatru Starego w Krakowie . Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Jego brat to architekt Achilles Breza , a siostra to Helena Wierzbicka. W czsie wojny przebywał w Warszawie , sprzedawał antyki . Związany był z pisarką Zofią Nałkowską . Zmarł 19 maja 1970 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. W 1925 roku debiutował utworem poetyckim w konkursie młodych talentów. Pod wpływem modnej wówczas prozy psychologicznej zadebiutował powieścią „Adam Grywałd”. Tworzył w nurcie problematyki polityczno-społecznej , gdzie odnosił się ktyrycznie do przeszłości oraz aprobująco do rzeczywistości PRL . Dowodem tego były powstałe podczas okupacji powieści „Mury Jerycha ” oraz „Niebo i ziemia ” , które ukazują ironicznie obraz schyłku Polski przedwrześniowej . Tworzył także opowiadania współczesne o tle sensacyjnym i wydzwięku propagandowym (Jokkmokk” , „W potrzasku ” , „Uczta Baltazara ” ).
Był pisarzem aprobowanym i dobrze ocenianym przez władze .
Otrzymał wiele nagród :
– w 1946 roku otrzymał nagrodę tygodnika „Odrodzenie”
– w 1952 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia
– w 1962 roku otrzymał Nagrodę Ministra K