Tadeusz Kubiak

Tadeusz Kubiak – polski poeta, satyryk, autor utworów dla dzieci oraz słuchowisk radiowych, a także tekstów piosenek żołnierskich, rozrywkowych i pieśni masowych.
Tadeusz Kubiak przyszedł na świat 16 maja 1924 roku w Warszawie w rodzinie Franciszka i Cecylii. Miał dwóch braci, Zygmunta i Janusza. Ukończył gimnazjum im. Joachima Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim. Po wojnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, a następnie filologię na Uniwersytecie Warszawskim.
Jego debiut miał miejsce w trudnych dla literatury czasach II wojny światowej. Ukazał się w 1943 roku na łamach konspiracyjnego pisma „Jutro Poezji”. Podczas wojny pisarz działał w podziemiu, później należał do zakonspirowanych sił zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego zwanych Armią Krajową. Pierwsze tomiki poetyckie jego autorstwa pojawiły się na półkach księgarń w 1944 roku, były nimi „Eskadra” i „Gałązka rozmarynu”. W kolejnych latach wydane zostały również m.in. „Słowo pod żaglem”, „Zdjęcie maski”, „Los wielokrotny” czy „Kraina pierwsza”.
Kubiak przez następne lata pracował w redakcjach „Pokolenie” oraz „Po prostu”. W 1948 roku rozpoczął pracę w Polskim Radiu, gdzie pracował aż do śmierci. Został tam redaktorem w dziale literackim. Dzięki tej pracy zasłynął on jako autor wielu słuchowisk radiowych. Był autorem i współtwórcą cyklicznych audycji w Programie Drugim takich jak „Radiowe debiuty poetyckie”, „Tysiąc znaczeń w jednym wierszu”, „Poezja, która pomaga żyć” oraz „Radiowy kabaret poetycki”. W tym czasie tworzył również wiersze i poematy. W 1949 roku zdobył dwa wyróżnienia w konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki za teksty pieśni masowych.
W 1950 roku przyszła na świat córka Tadeusza Małgorzata znana jako Małga Kubiak. Niedługo po rozpoczęciu przez nią nauki w podstawówce poeta rozwiódł się ze swoją żoną Barbarą. Po rozstaniu rodziców dziewczyna sprawowała opiekę nad swoją matką, która chorowała na schizofrenię. Jak wynika z wypowiedzi Małgorzaty, poeta nigdy nie zbudował silnej i dobrej relacji z córką.
Tadeusz został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1954 roku. Było to państwowe odznaczenie cywilne nadawane za wybitne osiągnięcia na polu oświaty, nauki, sportu, kultury, sztuki oraz obronności kraju. Było to drugie zaraz po Orderze Orła Białego, najwyższe odznaczenie państwowe.
Poeta jest również twórcą ponad czterdziestu piosenek, z których najbardziej znanymi są „Spotkanie z Warszawą” oraz „Ja jestem twoja”. Polski kompozytor i pianista żydowskiego pochodzenia – Władysław Szpilman, w