Teofil Lenartowicz

"; uciekać, więc udał się przez Śląsk do Drezna.
Jako trzydziestolatek, Lenartowicz wyjechał z Wielkopolski, w której przebywał, gdyż mógł zostać kolejny raz aresztowany. Z tego powodu postanowił wyemigrować do Paryża jak wielu artystów w tamtym okresie. Zanim to jednak nastąpiło, udał się do Brukseli. W 1885 roku, pod koniec pobytu w stolicy Francji wydał kilka tomów poezji, pt.: „Lirenka”, „Błogosławiona” czy też „Zachwycenie”. To właśnie tak naprawdę te dzieła otworzyły przed nim pisarski świat i przyniosły większą sławę i uznanie. W tym samym jeszcze roku udał się do Włoch. W tym czasie zdarzyło mu się mieszkać w różnych miastach, ale 5 lat później osiadł na stałe we Florencji.
Jeśli chodzi o życie miłosne poety, w 1861 roku ożenił się on z Zofią Szymanowską. Co ciekawe, kobieta była przyrodnią siostrą żony Adama Mickiewicza – Celiny Mickiewiczowej. Niestety pomimo tego, że para się kochała nie powodziło się im zbyt dobrze we Florencji. Ciągle musieli walczyć z ubóstwem, doświadczyli również ogromnej tragedii – ich jedyne dziecko Jan zmarł zaraz po urodzeniu. 9 lat po ich ślubie z tego świata odeszła także Zofia. Ten fakt ogromnie wpłynął na zły stan psychiczny Teofila, który się załamał i popadł w depresję. W 1875 roku przyjechał do Krakowa i przebywał tam kilka miesięcy. Podczas tego krótkiego pobytu napisał kilka utworów o konserwatyzmie. Pod koniec swojego życia, jego głównym zajęciem były wykłady historii literatur słowiańskich na Uniwersytecie w Bolonii. Poza tym należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Warto wiedzieć, że Lenartowicz zajmował się oprócz poezji rzeźbiarstwem. Tematem jego prac była głównie idea narodowowyzwoleńcza.
Teofil Lenartowicz zmarł we Florencji 3 lutego 1893 roku, przeżywszy tym samym 70 lat. W swoich wierszach poruszał najczęściej problematykę dotyczącą patriotyzmu, wolności czy religii. Najbardziej znanym dziełem jest „Złoty kubek” – wiersz oparty na staropolskiej kolędzie, w którym małe dziecko prosi o zrobienie tytułowego przedmiotu ze złotych jabłek, a ozdobiony ma ów przedmiot zostać obrazami idealizującymi polską wieś. Poza tym Teofil chętnie sięgał w swoich utworach po tematykę bliską jego sercu, to znaczy lirykę opartą na folklorze mazowieckim. Ciekawostką jest to, że jego autorstwu przypisuje się bardzo znaną współcześnie kolędę „Mizerna cicha” o czym mało kto wie śpiewając ją każdego roku przy wigilijnym stole. Bez wątpienia możemy powiedzieć, że Teofil Lenartowicz dzięki swojemu talentowi stał się jednym z wybitniejszych poetów romantyzmu, gdyż to właśnie w tej epoce żył i tworzył.