Thomas Hardy
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Thomas Hardy był angielskim powieściopisarzem i poetą. Znany jest jako wiktoriański realista w tradycji Georga Eliota. Zarówno jednak w swoich powieściach oraz poezji był pod wpływem romantyzmu. Hardy był krytycznie nastawiony wobec wielu elementów wiktoriańskiego społeczeństwa, zwłaszcza wobec obniżającego się statusu mieszkańców wsi w Wielkiej Brytanii.
Hardy pisał wiersze przez całe życie i uważał się przede wszystkim za poetę. Jednak jego pierwszy zbiór poezji został opublikowany dopiero w 1898 roku. Pierwotnie sławę uzyskał dzięki powieściom, którymi były: „Daleko od zgiełku”, „Burmistrz Casterbridge”, „Tess of the d’Urbervilles” oraz „Jude the Obscure”.
Thomas Hardy przyszedł na świat 2 czerwca 1840 r. w Higher Bockhampton (ówczesne Upper Bockhampton). Była to wioska w parafii Stinsford na wschód od Dorchester w Dorset w Anglii. Tam jego ojciec Thomas pracował jako kamieniarz i lokalny budowniczy. Jego matką była zaś Jemimą (z domu Hand). Matka Hardy’ego była osobą oczytaną i wykształciła Thomasa, aż o momentu aż poszedł do szkoły w wieku ośmiu lat. Jego pierwszą szkołą była szkoła w Bockhampton. Przez kilka lat uczył się w Mr. Last’s Academy for Young Gentlemen w Dorchester. Tam to uczył się łaciny i wykazywał potencjał akademicki. Rodzina Hardy’ego nie miała środków na edukację uniwersytecką syna. Dlatego też jego formalna edukacja zakończyła się, gdy miał 16 lat. Został wtedy czeladnikiem Jamesa Hicksa, lokalnego architekta.
Hardy w Dorchester kształcił się na architekta. W 1862 roku zaś przeprowadził się do Londynu i tam zapisał się na studia w King’s College London. Uzyskał nagrody architektoniczne takie jak: Royal Institute of British Architects i Architectural Association. W kwietniu 1862 roku rozpoczął pracę u Arthura Blomfielda jako asystent architekta. W latach 1862-64 pracował ze swoim szefem nad kościołem parafialnym All Saints’ w Windsor, Berkshire. W połowie lat 60. XIX w. Hardy kierował pracami wykopaliskowymi na części cmentarza kościoła St Pancras Old Church, zanim został on zniszczony.
W 1870 roku Hardy udał się na misję architektoniczną mającą na celu odrestaurowanie kościoła parafialnego St Juliot w Kornwalii. Tam poznał i zakochał się w Emmie Gifford. Miłość ta nie była nieodwzajemniona i pobrali się w Kensington pod koniec 1874 roku. Po ślubie wynajęli na rok St David’s Villa, Southborough. Jedenaście lat później przeprowadzili się do Max Gate, domu, który zaprojektował Hardy, a zbudował jego brat. Śmierć Emmy w 1912 roku miała na Hardy’ego traumatyczny wpływ. Wtedy to udał się on w podróż do Kornwalii, aby odwiedzić ich wspóln
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!