Torquato Tasso

Torquato Tasso był włoskim poetą XVI wieku, znanym przede wszystkim z poematu „Gerusalemme liberata” („Jerozolima wyzwolona”) wydanym w 1581 roku. Jego dzieła były szeroko tłumaczone i adaptowane, i aż do początku XX wieku pozostawał jednym z najbardziej poczytnych poetów w Europie.
Torquato Tasso urodził się 11 marca 1544 roku w Sorrento w rodzinie szlacheckiej jako syn Bernarda Tasso i Porzii de Rossi. Gdy Torquato miał 12 lat zmarła mu matka. Młody Torquato był bardzo przystojny i błyskotliwy. Został on towarzyszem w sporcie i nauce Francesco Marii della Rovere, który był dziedzicem księcia Urbino. W Urbino towarzystwo wykształconych mężczyzn oddawało się studiom estetycznym i literackim, które były wówczas w modzie. Torquato dorastał więc w atmosferze wyrafinowanego luksusu i nieco pedantycznego krytycyzmu, które to nadały trwały ton jego charakterowi.
Torquato został wysłany przez ojca na studia prawnicze do Padwy. Jednak młody człowiek nie zajmował się tam prawem, poświęcając całą swoją uwagę filozofii i poezji. Przed końcem 1562 roku stworzył dwunastokantowy poemat epicki „Rinaldo”. Dzięki niemu Tasso został uznany za najbardziej obiecującego młodego poetę swoich czasów. Ojciec Tassa zezwolił na druk utworu. Po krótkim okresie studiów Tassa w Bolonii rozpoczął on służbę u kardynała Luigiego d’Este. Chwilę przed tym okresem młody Tasso był częstym gościem na dworze Este w Ferrarze. W 1561 roku poznał tam Lukrecję Bendidio, jedną z dam dworu Eleanory d’Este. Zauroczyła go jej uroda. Stała się ona później adresatką jego pierwszego cyklu sonetów miłosnych. W 1563 roku zaś Tassa zmienił swój obiekt westchnień na Laurę Peperara. Dwie pierwsze książki z napisanych przez niego pięciuset wierszy miłosnych były adresowane do Lukrecji Bendidio i Laury Peverary. Księżniczki Lukrecja i Eleonora d’Este, obie niezamężne i starsze od niego o około dziesięć lat, wzięły go wtedy pod swoją opiekę. Został przyjęty do ich grona.
Następnie Tasso w 1573 roku ukończył pisanie „Aminty” i rok później „Gerusalemme Liberata”.
W latach siedemdziesiątych XV wieku u Tassa rozwinęła się mania prześladowcza, która doprowadziła do powstania legend o niespokojnym, na wpół szalonym i niezrozumianym autorze. Tassa zżerały myśli, iz słudzy zdradzili jego zaufanie. Przeczuwał, że został zadenuncjowany. Bał się inkwizycji i codziennie oczekiwał otrucia. Otaczające go wydarzenia literackie i polityczne przyczyniały się do niepokojów i pogorszenia stanu psychicznego, nasilały się kłopoty, stresy i kłopoty towarzyskie.
Tasso napisał przede wszystkim dzieła takie jak:
„Rinald” – krótki poemat rycerski napisan