Urszula Kozioł
Zamień czytanie na oglądanie!
i ucz się szybciej!
Urszula Kozioł to polska poetka i pisarka, publikująca również pod pseudonimami artystycznymi Antoni Migacz, Mirka Kargol, Faun. Urodzona 20 czerwca 1931 roku w Rakówce, w województwie lubelskim. Do końca II wojny światowej mieszkała na Zamojszczyźnie. Uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej w Zamościu. Ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest zaliczana przez literaturoznawców do pokolenia „Współczesności” nazywanego inaczej „Pokoleniem ’56”. Do tej grupy należeli artyści debiutujący około 1956 roku, którzy zaznaczyli swój ślad w życiu literackim w ciągu następnej dekady.
Poetka zasłynęła wieloma tomami wierszy. Najbardziej znane to: Gumowe klocki (pierwszy tomik, wydany w 1957 roku), W rytmie korzeni, Smuga i promień, Lista obecności, Wielka pauza, Horrendum, Fuga, Klangor, Ucieczki, Znikopis (ostatni tom z 2019 roku). Jak podkreśla krytyk literacki Maciej Szczawiński- „Największą wartością poezji Urszuli Kozioł jest finezyjne łączenie treści intelektualnych z prostotą języka poetyckiego”. Według niego poetka maluje jasne i intrygujące swoją głębią obrazy. Ilustracja słów krytyka może być wiersz zatytułowany „Motto 2”: może ten wiersz/jest kaprysem Boga/który ukrył swój sekret/pod nietrwałym nalotem barw/na skrzydle motyla/wiem, że moja ojczysta mowa/ przetrwa jeszcze ledwo parę pokoleń/potem słowa moje wrócą do łupin/albo wsiąkną od spodu/w zwycięskie słoje tej mowy/która przebija się na powierzchnię/kiedyś/jakiś łowca osobliwości/wychwyci je siatką na chwilę/cóż to za kaprys- powie-/wsączyć tyle migotliwych pyłów/znaczeń/w coś równie nietrwałego/jak ten dziwaczny zapis.
Utwór ten pokazuje w subtelny sposób, czym jest przemijanie. Ukryta, za podmiotem lirycznym, poetka odnosi się w nim do materii jej najbliższej- słowa. W wierszu widoczna jest łagodność i zrozumienie dla zmian następujących w świecie. Wiele na ten temat można dowiedzieć się również z wywiadu przeprowadzonego z Urszulą Kozioł przez poetę Józefa Barana. Rozmowa ta (dostępna na platformie YouTube) zatytułowana jest „O sztuce porozumienia”.
Poetka nazywa siebie tłumaczem „bezsłownego doświadczenia”. W fascynujący sposób mówi o relacji człowieka ze sztuką. Opisuje dzieło jako łącznik między twórcą a odbiorcą. Zwraca uwagę na to, że ludzie odnajdują w utworach samych siebie. To w jaki sposób wiersz zostanie odebrany zależy w ogromnym stopniu od doboru odpowiedniego słownictwa, które jak zaznacza pisarka „nie ma tylko znaczyć, ale i dźwięczeć”. Podkreśla, że przemijanie jest procesem, w którym „zmienia się tylko wątek zewnętrzny, wewnętrzny pozostaje”. Wiersze nazywa zaś drobinami, które zapraszają nas do intymnego kontaktu i wspólnego zamyślenia się.
Ważną rolę w życiu Urszuli Kozioł odgrywały zawsze podróże i wędrówki. Polski pejzaż, świat przyrody i maleńkich wiosek stały się elementami jej twórczości. Na łonie natury umiejscawia
W tej chwili widzisz tylko 50% opracowania
by czytać dalej, podaj adres e-mail!Sprawdź również:
Dodaj komentarz jako pierwszy!