Władysław Broniewski

Władysław Broniewski (ur. 17 grudnia 1897 w Płocku, zm. 10 lutego 1962 w Warszawie) był polskim pisarzem, poetą, autorem liryki rewolucyjnej, patriotycznej, żołnierskiej, autobiograficznej. O Płocku, Broniewski będzie pisał w wierszu “Miasto rodzinne”. W młodości był socjalistą, podobnie jak Józef Piłsudski. Podobnie zresztą jak i On miał korzenie szlacheckie. W późniejszym czasie poglądy Władysław Broniewskiego zaczęły ciążyć ku komunizmowi. Początkowo socjalista, jednak niezadowolony z reform wprowadzanych w Polsce po 1918r. zaczął pisać w duchu rewolucyjnym, w duchu opiewania bolszewizmu nie wiedząc czym tak naprawdę jest, jednakże trzeba napomnieć iż bronił ojczyzny przed nawałą sowiecką, kierowaną przez Lenina, Trockiego i Tuchaczewskiego. Pisarz urodził się w domu przy ul. Tadeusza Kościuszki( dawniej ul. Warszawska) 24 w Płocku. Broniewski skończył Gimnazjum Polskie w Płocku, od 1915r. działał w Legionach Polskich, brał udział w bitwach I Wojny Światowej, współtworzył Związek Strzelecki. W 1917r. internowany w Szczypiornie po tzw. kryzysie przysięgowym. Walczył w wojnie polsko- bolszewickiej po stronie polskiej. Zadeklarowanym komunistą był już w 1933r. , kiedy w więzieniu napisał “ Magnitogorsk czyli rozmowę z Janem”. Władysław Broniewski był poetą nieoczywistym, trudnym do zaszufladkowania, przy całej Jego lewicowości nie można Mu zarzucić braku patriotyzmu, bo czy gdyby nie był patriotą to czy napisałby “Bagnet na broń!” ? Utwór wzywał do ochrony Polski, napisany był parę miesięcy przed wybuchem II Wojny Światowej, poeta wzywał całe społeczeństwo do oporu przeciwko nadchodzącemu niebezpieczeństwu. Utwór porównywano do “Ody do młodości” Adama Mickiewicza, Jego siła wyrazu była porównywalna. Władysław Broniewski który już w 20leciu był przychylny bolszewikom, nie mógł im wybaczyć że zbrojnie wkroczyli do Polski 17 IX 1939r., był świadkiem wkroczenia Armii Czerwonej do Lwowa w dn. 23 IX 1939r. Władysław Broniewski nie utożsamiał się z poglądami twórców “Czerwonego Sztandaru”, był im przeciwny. Przebywając na obszarach radzieckich był cenzurowany, Jego utwory w tym “Żołnierz polski” nie były dopuszczane do druku. 24 stycznia 1940r. Poeta został aresztowany podczas zorganizowanej przez NKWD prowokacji. Kilka dni po aresztowaniu zostali On, jak też inny współosadzony, Aleksander Wat zaatakowani przez twórców “Czerwonego Sztandaru” iż byli kryminalistami. Witold Kolski opublikował tekst pt. “Zgnieść gadzinę nacjonalistyczną”, gdzie mocno uderzył w liberalnych pisarzy, również w Broniewskiego. Władysław Broniewski osadzony został w więzieniu na Zamarstynowie gdzie pomimo doznawanych upokorzeń i tortur trzymał się dzielnie, odmawiając podjęcia współpracy z NKWD. Poeta następnie został przewieziony na Łubiankę i poddawany kolejnym torturom i szykanom, następnie więziony w Saratowie oraz w Ałma- Acie do czasu amnestii wynikłej z podpisania paktu polsko- sowieckiego Sikorski- Majski. Po uwolnieniu Broniewski wstępuje do Armii gen. Władysława Andersa, początkowo pracował w Kujbyszewie, następnie wyruszył z armią Andersa