Wolter

Wolter, a właściwie Francois-Marie Arouet Voltaire to przedstawiciel epoki oświecenia. Urodził się we Francji, dokładniej w Paryżu, 21 listopada 1694 roku. Zmarł 30 maja 1778 roku. Był poetą, filozofem, historykiem oraz publicystą. Swoje teksty przedstawiał w formie satyry, dramatów, powieści.

Wolter był postacią kontrowersyjną, otwarcie wyrażającą subiektywną opinię, często w postaci krytyki. Jego poglądy nie były jednolite oraz usystematyzowane, ściśle wiążąc się z konkretną ideologią. Tym samym, najbliższy był liberalizmowi, podchodząc z dystansem do obecnych religii oraz światopoglądów zawartych w różnych ideologiach.

Wolter pochodził z rodziny mieszczańskiej, był dzieckiem bogatego notariusza. Gdy miał dziesięć lat (1704 rok), rozpoczął edukację w kolegium jezuickim mieszczącym się w stolicy Francji – Paryżu. Poznał tam przedstawicieli libertynizmu, którzy pozwolili mi na uformowanie własnego światopoglądu. Gdy mężczyzna miał dziewiętnaście lat (1713 rok), wyjechał wraz z ambasadorem francuskim i zajął posadę sekretarza ambasady.

Po czterech latach znalazł się w więzieniu (1717-1718 rok), oskarżony o napisanie treści ośmieszającej Filipa II Orleańskiego. Znajdując się w niewoli, stworzył pierwszą sztukę teatralną pod tytułem “Edyp”. Została bardzo dobrze przyjęta przez odbiorców, ponieważ odniosła duży sukces.

Wyjechał do Anglii, gdzie dostrzegł wiele fascynujących osiągnięć obywateli tego kraju. Zajął się nauką teorii Isaaca Newtona oraz filozofii Johna Locke’a. W jednym ze swoich listów, Wolter opowiadał o wspaniałych, naukowych poczynaniach Anglików.

Gdy wrócił do Francji, związał się z Emilie du Chatelet, zdolną matematyczką oraz fizyczką. Relacja ta trwała ponad dekadę (12 lat), a gdy się rozpadła, Wolter obrał za cel dwór w Wersalu. Jednak wyjątkowo trudny charakter nie pozwolił osiągnąć celu.

Lata 1750-1753 spędził na dworze króla Prusa Fryderyka II Wielkiego w Berlinie oraz Poczdamie. Jednak, podobnie jak w przypadku relacji z Emilie du Chatelet, znajomość się zakończyła. Została ona przerwana kłótnią. Król, mszcząc się na artyście, sprawiał kłopoty urzędnicze na przejściu granicznym.

W 1755 roku znalazł się na terytorium Republiki Genewy, lecz tu także doszło do konfliktu. Wolter został skrytykowany przez kalwińskich pastorów, którzy wskazywali ducha przedstawień teatralnych (organizowanych przez pisarza) jako zbyt swobodnego.

Po trzech latach (w 1758 roku) przeniósł się niedaleko Genewy, do posiadłości w Ferney. Tu osiadł i “rozwinął skrzydła”: wprowadził wiele nowych up