Z Frygii Ezop

Frygia to starożytna kraina w Azji Mniejszej. Jak donoszą podania, właśnie stamtąd pochodził słynny Grecki bajkopisarz- Ezop. Jest to postać wpół legendarna ze względu na brak jakichkolwiek konkretnych wiadomości o nim. Nie znamy ani daty jego urodzin, ani śmierci. Wiadomo jedynie, że żył w VI w p.n.e. W tamtym czasie władcą był Krezus. Był wówczas niewolnikiem niejakiego Jadmosa z Samos. Wiadomo, że Ezop umarł w Delfach. Za wielu Ezop z Frygii jest uznawany za twórcę bajek, których bohaterami są zwierzęta (jednak, jak donoszą kroniki, jest nim ktoś inny), a także satyrycznych i moralizujących. Bajki nie zawsze były kierowane do dzieci- bajki Ezopa głównie trafiały do dorosłych. Autor wyśmiewał w nich ludzi, nadając im formę zwierząt. Pisał on prozą. Utwory Ezopa, według Platona, trafiły nawet do tak wielkiej osobistości, jaką był Sokrates. Wówczas bardzo urzekły i natchnęły myśliciela. Wyraził się on bardzo pochlebnie zarówno o utworach, jak i o ich autorze. Ezop na wszelkich obrazach, rzeźbach, czy innych przedstawieniach jest zwykle szpetnym starszym mężczyzną o nieco zniekształconej twarzy. Legenda głosi, że dzięki swojej elokwencji z niewolnika awansował na doradcę królów. Fenomen tego twórcy polega na tym, że każdemu, nawet najbardziej zamożnej i wpływowej personie, potrafił wytknąć przykrą prawdę i popełniane błędy w bardzo kulturalny, a zarazem trafny sposób. Istnieje mit, który opowiada, że Ezop taki talent otrzymał od boga Zeusa. Tworząc swoje bajki, Ezop głównie inspirował się ustnymi podaniami ludowymi.
Powstał taki termin, jak „Bajki ezopowe”. Odnosi się on do utworów, które, w stylu Ezopa, wytykają błędy i karcą, a nawet naśmiewają się z ludzi, którzy zostali ukazani pod postaciami różnorakich zwierząt. Wielu pisarzy często inspirowało się bajkami Ezopa, m.in. nasz rodak- Ignacy Krasicki.
Bajki Ezopa pomimo tego, że pochodzą ze starożytności, nadal znajdują zastosowanie. Współcześnie nadal figurują w naszym języku takie powiedzenia, jak chociażby „Kto pod kim dołki kopie, sam w nie wada”, czy „Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie”. Są to cytaty z utworów właśnie tego bajkopisarza.
Niestety, nie zachował się ani jeden oryginalny zbiór bajek Ezopa, jednak dzisiaj możemy je poznawać dzięki Fedrusowi i Babriosowi, którzy stworzyli ich przeróbki. W Polsce jego bajki zostały wprowadzone dopiero w renesansie przez Biernata z Lublina.
Istnieje coś takiego, jak język ezopowy. W Rzeczypospolitej był on szczególnie wykorzystywany podczas wojny oraz w czasach komunistycznych- w PRL-u. Autorzy stosowali ten zabieg